Opis obrazu Kazimierza Malewicza „Autoportret”

Opis obrazu Kazimierza Malewicza Autoportret

Tematem autoportretu był K. Malevich w całej swojej twórczości. Malarskie obrazy samego siebie są rodzajem kroniki życia, aw każdym obrazie artysta pojawia się z nowej strony. Charakterystyka każdego obrazu, w tym styl, technika i atrybuty, pomagają oddać stan emocjonalny, w jakim znajdował się autor w momencie pisania każdego z autoportretów. Obecnie krytycy sztuki wiedzą o pięciu kanonicznych autoportretach Malewicza. Najwcześniejsze z nich pochodzą z 1907 r., A ostatnie z 1934 r.

Najbardziej niezwykły z autoportretów Malewicza powstał w 1933 roku, tuż przed śmiercią wielkiego awangardowego artysty. Ten obraz jest rodzajem manifestu twórcy, który odchodzi z tego życia, ale opuszcza ten świat nie złamany przez poważną chorobę i represje totalitarnego rządu, a wręcz przeciwnie, z podniesioną głową i do końca broniącym naturalnego prawa do twórczej wolności.

1) -->

Niezniszczalna siła ducha wyraża się w autoportrecie poprzez dumną pozycję głowy, mocno zarysowaną twarz i spojrzenie pełne uroczystej powagi, w którym czytane są niewypowiedziane słowa. Kostium wenecki, w którym ukazany jest artysta, nawiązuje zarówno do renesansu, jak i reformacji, podkreślając tym samym nowatorski, rewolucyjny charakter twórczości Malewicza.

Godny uwagi jest gest artysty na obrazie: większość krytyków zgadza się, że Malewicz trzyma w dłoni wyimaginowany „czarny kwadrat”, symbolizując tym samym nadzieję, że przyszłe pokolenia zrozumieją jego twórczość. Miniaturowy czarny kwadrat umieszczony jest w prawym dolnym rogu obrazu – w miejscu, gdzie zwykle umieszczany jest podpis autora. Artysta w ten sposób podkreśla wiarę w swoją twórczą słuszność.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Kazimierza Malewicza „Autoportret”