Opis obrazu Michaiła Niestierowa „Św. Sergiusz z Radoneża”

Opis obrazu Michaiła Niestierowa Św. Sergiusz z Radoneża

„Czcigodny Sergiusz z Radoneża” to jeden z obrazów poświęconych temu świętemu religijnego cyklu Michaiła Niestierowa. Artysta rozpoczął pracę nad płótnem w 1891 roku, zanim ukończył inne obrazy z cyklu. Jednak pomimo pozornej prostoty kompozycji napisanie obrazu Sergiusza z Radoneża zajęło ponad 7 lat, a Niestierow ukończył pracę dopiero w 1899 roku.

Kompozycja jest naprawdę prosta: przypominająca ikonę postać świętego ukazana jest na tle wyblakłej, jesiennej rosyjskiej przyrody. Ale to tylko pierwsze wrażenie. Obraz przyciąga uwagę. To samo uczucie wywołuje ledwo słyszalny dźwięk, który, coraz silniejszy, sprawia, że ​​zatrzymujesz się i słuchasz.

: {} }; document.write('');

W rzeczywistości dzięki dobrze zbudowanej kompozycji obraz wydaje się brzmieć. Płaszczyzny wznoszące się jedna nad drugą nadawały płótnu niezwykłej głębi, a dominująca postać św. Sergiusza praktycznie wznosi się ponad wszystkie te przestrzenie. Ten efekt nadaje obrazowi monumentalności. Wyraźna staje się symbolika, za pomocą której artysta chciał przekazać widzowi cały swój emocjonalny impuls wywołany obrazem wielkiego człowieka.

Wizerunek św. Sergiusza również został przedstawiony przez Niestierowa w niecodzienny sposób. Święty nie jest przedstawiany jako siwobrody staruszek. Z płótna młody, pełen siły mężczyzna patrzy falami na widza. Dokładnie to chciał pokazać artysta Sergiusz z Radoneża, argumentując tym samym, że świętość to nie wiek, ale ludzkie czyny.

Płótno „Czcigodny Sergiusz z Radoneża” nieco różni się od reszty prac cyklu, będąc jego apoteozą. I może dlatego nie jest takie straszne, że wbrew życzeniom artysty nie sposób zobaczyć razem wszystkich obrazów z cyklu. Trzy z nich znajdują się w Galerii Trietiakowskiej, a w Muzeum Rosyjskim jest wystawiony tylko ostatni obraz „Wielebny Sergiusz z Radoneża”.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Michaiła Niestierowa „Św. Sergiusz z Radoneża”