Opis obrazu Nicolasa Poussina „Wielkoduszność Scipio”

Opis obrazu Nicolasa Poussina Wielkoduszność Scipio

Nicolas Poussin to wybitny przedstawiciel epoki klasycyzmu. Jego obrazy są pełne głębokiego znaczenia, przekazując główne emocje przedstawionych postaci. Obraz „Wielkoduszność Scypiona” powstał w oparciu o starożytną rzymską historię słynnego historyka, badającego kulturę Rzymu, Tytusa Liwiusza.

Na zdjęciu Nicolas Poussin przedstawił dwóch głównych bohaterów, podkreślając najważniejszą scenę z historii. W tym odcinku Scypion pojawił się dla nas w postaci zdobywcy, otrzymując za to wojskowy tytuł. Przed nim widzimy Alocjusza, pokonanego króla Kartaginy. Scypion był bardzo zakochany w oblubienicy swojego wroga Lukrecji, dlatego po tak znaczącym zwycięstwie mógł wziąć swoją ukochaną, a tym samym deptać już upokorzonego Alocjusza.

: 'iframe', 'height' : 60, 'width' : 468, 'params' : {} }; document.write('');

Chcąc być wychwalanym jako wielkoduszny przywódca wojskowy, Scypion zwraca pannę młodą byłemu królowi, tym samym na zawsze porzucając swoją ukochaną. W tym momencie Poussin postanowił pokazać, jak ważne jest zwycięstwo nad sobą, swoimi słabościami i pasją. Rzeczywiście, na zdjęciu widzimy, jak umysł pokonuje ludzkie emocje. Właśnie to znaczenie przekazuje płótno obrazu „Wielkoduszność Scypiona”.

Autor ukazał wszystkie postacie z tego odcinka na bardzo małej przestrzeni na tle płonącej Kartaginy. Ludzie wydają się być podzieleni na kilka małych grup połączonych jednym logicznym łańcuchem. Wszystkie znaki są bardzo łatwe do odczytania. Tylko patrząc na zdjęcie można prześledzić emocje każdego z nich.

Scypion podnosi dłoń, tym gestem daje do zrozumienia, że ​​wręcza pokonanej Alozi narzeczoną. W tym samym czasie były król Kartaginy wyciąga do niego obie ręce, co oznacza uczucie ogromnej radości z hojności zdobywcy. Między nimi widzimy samą Lukrecję, która nie może uwierzyć w swoje szczęście.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Nicolasa Poussina „Wielkoduszność Scipio”