Opis obrazu Rembrandta „Jeździec polski”

Opis obrazu Rembrandta Jeździec polski

Obraz ten należy do późnego okresu twórczości Rembrandta (1655). Kilka lat temu znani krytycy sztuki pod przewodnictwem Juliusa Helda zakwestionowali autorstwo obrazu. Postawiono hipotezę, że obraz namalował najlepszy uczeń Rembrandta, Willem Drostu. Mimo licznych kontrowersji obraz „Jeździec polski” znalazł się na liście najlepszych dzieł Rembrandta Harmenszoon van Rijn.

Obraz zyskał uznanie na całym świecie po jego zakupie w 1897 roku przez znawcę malarstwa Abrahama Brediusa w polskim mieście Dzikuv. Płótno jest średniej wielkości (115 × 135 cm) i jest malowane olejem.

Obraz przedstawia odważnego młodzieńca jadącego na koniu. Postać przedstawiona jest w ruchu, patrząc w zadumie w dal. Styl jego ubioru wskazuje na przynależność do polskiej kawalerii XVII wieku. Długi kaftan z paskiem, czerwona futrzana czapka, skórzane buty.

type="text/javascript"> atOptions = { 'key' : 'abcba844b10176e9f4896ba1c9a2409d', 'format' : 'iframe', 'height' : 60, 'width' : 468, 'params' : {} }; document.write('');

Jeździec uzbrojony jest w szablę i sztylet, w prawej ręce trzyma łuk, do pasa przywiązany jest kołczan ze strzałami. Nie wiadomo, kto pozował malarzowi podczas malowania obrazu. Możliwe, że był to zwykły Polak, a nie kawalerzysta.

Artysta zwrócił szczególną uwagę na drugą najważniejszą postać obrazu. Koń bojowy jest przedstawiany jako dostojny i pełen wdzięku. Gęsta, biała grzywa, dostojny chód, celowe spojrzenie, szeroko rozwarte nozdrza. Jeździec ze swoim najwierniejszym przyjacielem postrzegany jest przez widza jako jedna całość, dążąca do jednego celu.

Krajobraz płótna jest raczej ponury i nudny. Skalisty teren i duży zniszczony budynek są pomalowane na ciemne kolory. Ciężkie chmury, groźnie wiszące nad miastem. Obszar wykreowany przez artystę stwarza smutny nastrój obrazu i tylko „polski jeździec” swoją obecnością ożywia krajobraz.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Rembrandta „Jeździec polski”