Opis obrazu Walentina Serowa «Portret Maksyma Gorkiego»

W przededniu rewolucji 1905 r. Portretowiec Walentyna Serow namalował Maksyma Gorkiego. Praca wykonywana w duchu epoki, dynamiczna i niespokojna. Trudno jest portretować znaczące osoby, ale o wiele bardziej interesujące. Artysta dołożył wszelkich starań, aby «Portret Gorkiego» odzwierciedlał zarówno wygląd, jak i głębokie poglądy filozoficzne wielkiego pisarza.

Na zdjęciu widzimy młodego pisarza Gorkiego. Cechy są łatwo rozpoznawalne: bujny wąs, lekko zmarszczone brwi, poważny wygląd. Postać pisarza wyróżnia się czarną plamą na lekko rozmytym tle. Nic nie odwraca uwagi od osobowości Maksyma Gorkiego. Autor portretu z maksymalną szczegółowością przedstawił rysy twarzy fotografowanej osoby. Wszystkie ubrania bohatera obrazu są czarne. To prosta koszula i spodnie wsunięte w buty.

Przyciągnięty gestem prawej ręki pisarza. Pędzel opiera się o klatkę piersiową, jakby mężczyzna prowadził napiętą rozmowę, przekonując rozmówcę o czymś poza obrazem. Spojrzenie Maxima Gorkiego również skierowane jest gdzieś poza płótno. Natychmiast widzimy tę filozoficzną rozmowę. Wielka postać literatury rosyjskiej potwierdza jeden z jego pomysłów. W końcu był nie tylko genialnym pisarzem, ale także rozważnym myślicielem.

Era rewolucyjna została doskonale odzwierciedlona w «Portrecie Gorkiego». Wizerunek pisarza jest pełen dynamiki. Postać jest napisana dostojnie, nie mieści się na płótnie. Rosyjski artysta Sierow chciał wyrazić swój osobisty podziw dla działalności i sposobu myślenia A. M. Gorkiego.

Styl portretu określa się jako impresjonizm. Technika pisania obrazu jest zachwycająca. Rozmyślne zaniedbanie, z jakim pisane są tło i czarny strój pisarza, kontrastuje z uderzającą wyrazistością rysów twarzy. Serow odważnie gra kontrastami, przyciągając widza do osobowości geniusza literatury.