Opis obrazu Wasilija Surikowa „Miłosierny Samarytanin”

Opis obrazu Wasilija Surikowa Miłosierny Samarytanin

Obraz opowiada o jednym dość słynnym momencie opisanym w Biblii. Opowiada historię opowiadaną przez samego Jezusa. Jeden człowiek szedł po pustyni i został złapany przez rabusiów, którzy go rozebrali i zranili. Kiedy skończyli, co chcieli, zostawili go tam na śmierć. Najpierw jeden mężczyzna przeszedł obok umierającego, potem księdza, ale oni tylko spojrzeli na biedaka i przeszli obok niego, nie zatrzymując się wcale. A potem przyszedł Samarytanin. Nie przeszedł obok, bo tyle jest w nim człowieka.

+ 'ipt>');

Nie szczędził wina ani oliwy, aby pomóc tej osobie wyzdrowieć. Potem zabrał go na swoim osiołku do najbliższego hotelu i dał mu pieniądze na schronienie. Obraz jest napisany w taki sposób, że skupia się tylko na trzech postaciach. Pusta, spalona pustynia za nimi nie przyciąga uwagi, jak pomarańczowo-białe niebo grożące intensywnym upałem. Niebo w kierunku horyzontu ciemnieje, ale to wcale nie obiecuje długo oczekiwanego deszczu. Samarytanin ubrany jest w białe szaty, na głowie ma białą kefija z czerwonym ornamentem.

Samarytanin nie żałuje białych szat, spokojnie trzyma w ramionach umierającego. Ubrania są rozłożone i za nim na piasku. Wychudzony, z odkrytą głową, leżący przed nim mężczyzna zachowuje przytomność ostatkiem sił. Jest tak chudy, że z łatwością można policzyć wszystkie kości w jego ciele. Na jego twarzy można odczytać zagładę i rezygnację z losu. Samarytanin wyciąga rękę do czarnego niewolnika, czekając, aż wleje mu się wino lub oliwa. Naprawdę chce pomóc. A w oddali załadowany osioł, czekający na swoich panów.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Wasilija Surikowa „Miłosierny Samarytanin”