Opis obrazu Aleksandra Łaktionowa «List z przodu»

Laktionov to radziecki artysta, a «List z frontu» to najsłynniejsze z jego dzieł, za które otrzymał Nagrodę Stalina. Powstał w 1944 roku po historii artysty. Na przedmieściach, skąd ewakuowano go i jego rodzinę, spotkał rannego żołnierza, który wsparty o kulę i trzymając zabandażowaną rękę na piersi, szedł przez wieś.

Zatrzymał się i zapytał, jak znaleźć właściwy dom — poproszono go o przekazanie listu — a Laktionov poszedł z nim, aby go pokazać. Scena dostarczenia listu, którą znalazł niemal przez przypadek, zrobiła na nim głębokie wrażenie i dwa lata później stała się obrazem «List z frontu». Pozowały mu własne dzieci, stary przyjaciel, także artysta, został żołnierzem, dziewczyną z bandażem przeciwlotniczym — jego młodym sąsiadem.

Na obrazku jest dobrze znana fabuła. List dotarł z frontu i cała rodzina cieszy się, że śmierć znów się opóźniła, że ​​ojciec i mąż są zdrowi i żywi. Żołnierz, który przyniósł list, opiera się o framugę, pali, patrząc z uśmiechem na otaczających go ludzi — być może przypominają mu o jego własnej rodzinie. Chłopiec trzyma list w dłoniach, wygląda na entuzjastycznego i szczęśliwego, jego matka patrzy w prześcieradło z góry, w jej dłoni jest koperta i wyciągnęli kartkę.

Dziewczyna stoi plecami, widoczne są tylko lekkie warkocze, a dziewczyna z bandażem opiera się o poręcz, a cała scena w drzwiach jest przesiąknięta złotym światłem słonecznym. Bawi się we włosach, rozświetla twarze ludzi, a zabawa na nich wydaje się dodatkowo podkreślona.

A cała atmosfera obrazu jest taka — słoneczna, wesoła, zdaje się przypominać, że nieważne, jak ciężka jest wojna, jak ciężka i straszna, zawsze są chwile, w których jest miejsce na proste ludzkie uczucia. Z radości, z czekania, a każda drobiazg zamienia się w cud.