Opis obrazu Aleksieja Pietrowicza Bogolubowa «Klasztor»

Obraz Aleksieja Pietrowicza Bogolubowa «Klasztor» został wykonany w technice olejnej na płótnie w latach sześćdziesiątych XIX wieku.

Gatunek — pejzaż, reżyseria — realizm.

Spokojny jesienny dzień. Drzewa złocone liśćmi dają ostatnie piękno przed wyjazdem na zimowy odpoczynek. W przejrzystym powietrzu panuje cisza i spokój. Klasztor stoi zamyślony i majestatyczny nad brzegiem śpiącej rzeki. Zajmuje bardzo małą część obrazu, ale od razu przyciąga uwagę czerwoną dzwonnicą, śnieżnobiałymi murami fortecy i złotymi świątyniami. Życie toczy się pełną parą — grupa parafian stoi na brzegu, mężczyźni kierują łodziami, przygotowując się do drogi.

Ogólny złoty ton przenika cały obraz, odgrywając ważną rolę w zbieraniu kompozycji. Liście unoszące się swobodnie w powietrzu i otaczające drzewa, głowy świątyń, odbicia w rzece, chmury, pas lasu w oddali są przedstawione na złoto. Przechodząc od szczegółu do szczegółu, widz cieszy się spokojnymi kolorami, duchowością, elewacją zwykłego jesiennego dnia mijającego klasztor. Jasnoniebieski kolor i niezwykła przejrzystość wypełniają rzekę i niebo. Na zdjęciu jest bardzo mało czerwieni — wzrok z czerwonej koszuli mężczyzny w łodzi kieruje się na ubrania parafian, a na koniec na czerwono-brązową dzwonnicę. Koloru zielonego jest jeszcze mniej — z zielonej trawy w rzece widz powoli przechodzi wzdłuż murów twierdzy i znajduje się przed zielonymi dachami zabudowań klasztornych.

Kompozycja jest tak skonstruowana, że ​​widz, niezależnie od tego, na co zwrócił najpierw uwagę, znajduje się w centrum obrazu, w którym znajduje się klasztor. Świątynia, dzwonnica są wypuszczane z niechęcią, zmuszone są do nich wracać raz po raz, aby przemyśleć szczegóły, cieszyć się kolorem i spokojem.

Woda, niebo i las zostały opracowane z wielką wprawą. Dzieło przepełnione jest liryzmem, wdziękiem i pięknem.

Dzieło jest przechowywane w regionalnej galerii sztuki Penza im K. A. Savitsky.