Opis obrazu Aleksieja Savrasowa «Wodospad»

Shishkin, Levitan, Korovin, Savrasov… Wielkie nazwiska, które gloryfikowały całe piękno Rosji i nie tylko. Często ci artyści podróżowali do Europy lub bardzo blisko Kaukazu. Ten sam Lewitan z przyjemnością na swoich płótnach przedstawiał pasma górskie kaukaskich przestrzeni.

Najwyraźniej Savrasov również nie mógł oprzeć się pokusie portretowania czegoś górskiego. I oto jest — krajobraz, który w swojej świetności nie ustępuje żadnemu z jego płócien ani płócienom jego kolegów. Jest tu wszystko: przełęcze górskie w tle i wieczne dęby na brzegach wodospadu. Wodospad to główna siła natury w górach. I jak dokładnie artysta zdołał uchwycić grę światła wody i słońca.

Płótno jest gdzieś prawie ciemne, ale gdzieś jest bardzo jasne. To niesamowita umiejętność, aby nie przesadzić, znaleźć środek w obrazie prawdopodobnie najtrudniejszego elementu na zdjęciu — światła i cienia. Ten filigran jest niesamowity. Ale najbardziej niesamowitą rzeczą w tym płótnie jest dźwięk wodospadu. Wrażenie jest takie, że słyszysz jego życie, słyszysz jego jednolity, a nawet monotonny dźwięk. To jak perpetuum mobile.

Savrasov jest jednym z tych wielkich malarzy pejzaży, którzy prawie nigdy nie zapomnieli rysować szczegółów. Spójrz na kamienie, jak są wyraźnie i jednocześnie niezbyt jaskrawe. W rzeczywistości to oni są głównymi bohaterami płótna, bo by ich nie było, nie byłoby samego wodospadu. Radosny górski potok płynąłby przed nami i nic więcej… Ale oto wodospad ze swoją mocą, z własną historią, z własnym życiem.

Ale warto wrócić do projektu z odcięciem. Wykonany jest wyraźnie kompozycyjnie, pośrodku płótna. To najjaśniejszy punkt światła. Dzięki temu możliwe było dobre zacienienie reszty i pozytywne pokazanie tego, co jest w cieniu. Przede wszystkim brzegi wodospadu, które są dość intensywnie wypełnione zielenią. To zrozumiałe, że woda i rośliny są ze sobą połączone.