Opis obrazu Alfonsa Muchy «Wiosna»

Nazwisko artysty Alphonse Mucha nie jest dobrze znane w Rosji, ale za granicą jego oryginalny i niepowtarzalny «nowoczesny» był dosłownie symbolem stylu przełomu «złotego» i «srebrnego» wieku. Ponieważ Mucha studiował i mieszkał w Paryżu przez wiele lat, znał blisko Van Gogha i Paula Gauguina, często mylony jest z Francuzem, ale artysta urodził się na Morawach, był z pochodzenia Morawskim Czechem i wiele lat i znaczną część swojej twórczości poświęcił rodzimej Czechosłowacji. dziedzictwo.

Zapoczątkował przyszły symbol sztuki od stworzenia ilustracji i projektu kilku drukowanych publikacji w Paryżu. Jego prace olejne zostały przełożone na drzeworyty, niepowtarzalny czysty styl malarstwa Muchy był pod wielkim wrażeniem handlowców z dziedziny sztuki, kazano mu grać na billboardach i plakatach reklamowych dla aktorów i do produkcji.

Chwała i sława przychodzą do artysty właśnie z plakatem z premiery sztuki, w której główną rolę odegrała genialna Sarah Bernhardt. Słynna aktorka tak polubiła plakat, że podpisała kontrakt z Muchą na sześć lat, zamawiając mu także elementy kostiumów i scenografii. Jego prace artystyczne zaczynają być powielane na plakatach, pocztówkach, kalendarzach, w każdym salonie mody, warsztatach twórczych, buduarach pań towarzyskich, a sale prestiżowych restauracji ozdobiono jedwabnymi panelami i grafikami Muchy.

Styl Art Nouveau, w którym Mucha tworzył swoje niepowtarzalne wątki graficzne, szybko zaczął nazywać się «stylem Muchy». Głównym tematem jego twórczości były luksusowe, dostojne, ładne kobiety, otoczone wieloma misternymi kwiatami i roślinami, wykonane w szczegółowej orientalnej interpretacji. Niezwykła plastyczność postaci, niezwykła atrakcyjność i urok wdzięcznych, hipnotyzujących dziewcząt i kobiet Mukha przyniosły mu zasłużoną sławę piosenkarza kobiecej urody. Mucha tworzy kilka cyklów tematycznych o porach roku, kwiatach, drzewach, gwiazdach, w których mógł wyrzucić całą gamę podziwu i podziwu dla potęgi piękna.

Litografia «Wiosna» jest jednym z wątków cyklu «Pory roku», w którym delikatna i smukła słowiańska piękność gra na swoistej lirze wygiętej z długiej gałęzi drzewa, otoczonej śpiewem ptaków i kwitnących wiśni. Jasnozłote włosy powiewały za nią w ciepłych językach, cienka, powiewna szata zaplątała się w jej bose stopy, przylegając do gałęzi z kwitnącymi kwiatami. Bez lęku, niepokoju emocjonalnego, wszystko jest nasycone błogością, triumfem życia i niekończącym się słońcem.