Opis obrazu Edgara Degasa „Tancerze w różu”
Obraz ten jest malowany w gatunku impresjonizmu i jest jednym z najsłynniejszych dzieł Edgara Degasa, który interesował się przedstawieniem „baletowych opowieści”. Charakteryzuje się niezwykłą kompozycją i złożonym wewnętrznym układem obrazów.
Artystka uchwyciła moment, w którym baletnice przygotowywały się do występu. Dzięki nagłości chwili i łatwości pozowania dziewczyn, obraz wygląda bardzo dynamicznie. Bliskość postaci baletnic stwarza poczucie rozmowy. Edgar Degas gestami zdołał przekazać piękno i wdzięk tancerzy. Pragnienie artysty, by nie przedstawiać baletowych baletnic kłaniających się przed publicznością, ale zwykłych tancerzy oczekujących na występ, odróżnia Degas od innych impresjonistów.
Eksperymentowanie artysty wpływa również na kompozycję obrazu. Baleriny w kolorze różowym znajdują się po prawej stronie pracy, a współcześni artyści Degas przedstawiają swoich bohaterów pośrodku. Zdjęcie czyta się od prawej do lewej. Ta technika nie jest typowa dla tradycyjnego podejścia do sztuki. Widz będzie zainteresowany tym, dokąd skierowane jest spojrzenie czterech tancerzy i razem z nimi spojrzy w lewy dolny róg. Potem zauważy tancerzy na zielono. Dlatego oglądając obraz, widz musi zakreślić oczy zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Dominującym kolorem obrazu staje się różowy. Utonięcie w nim dziewczyn sprawia, że wyglądają jak bukiet kwiatów. Ale ten kolor ma również specjalny podtekst.
Aby nadać mu jasny wygląd, artysta celowo przyciemnia kolor skóry tancerzy i umieszcza ich w półmroku. Ten kontrast jest konieczny, aby artysta podkreślił bladość skóry artystów. W czasach Degasa istniał podział społeczny między zamożną publicznością a tancerzami baletowymi. Najczęściej sytuacja artystów była tragiczna. Artysta starał się pokazać, co kryje się za brawurą spektaklu i jak nienaturalna bladość baletnic nie koresponduje z wyzywająco jasnym tonem opakowań.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)