Opis obrazu Giotto di Bondone «Bringing to the Temple»

Włoski artysta Giotto di Bone przedstawił sprowadzenie Chrystusa do świątyni. Giotto jest średniowiecznym malarzem zachodnioeuropejskim. Artysta nigdy nie trzymał się kanonów malarskich tamtych czasów. Stał się pierwszym artystą w historii, który wprowadził do swoich prac realizm.

Historie biblijne są sercem serii malarstwa fabularnego Giotta. Artysta prezentuje je w swoich pracach z dużym realizmem. Obraz od pierwszego spojrzenia ujawnia swoją treść widzowi. Możesz od razu zrozumieć naturę i rolę bohaterów, uchwycić istotę przedstawionej akcji. Kompozycja jest wieloczynnikowa. Głównej akcji towarzyszy kilka epizodów pobocznych, co stwarza specjalne tło dla fabuły. Obraz jest wykonany w delikatnych ciepłych żółto-pomarańczowych, fioletowych odcieniach.

Obraz został namalowany w latach 1320-1325. Po lewej stronie ołtarza ukazana jest młoda Maryja, która ze wzruszeniem i niepokojem oddała dziecko w ręce starszego. Przedstawione niespokojne uczucie Maryi zdradza wszelki smutek Matki Bożej z powodu losu jej dziecka. Za Maryją stoi Józef trzymający dwa gołębie jako symbol ofiary dla świątyni.

Na prawo od ołtarza jest Symeon, Bóg-Kapłan, ostrożnie trzymający w ramionach Dzieciątko Jezus Chrystus. Stoi na progu Nowego Testamentu, którego nie może przekroczyć. Symeon mówi Marii od całej ludzkości Starego Testamentu proroctwo o broni, która przejdzie do jej duszy. Słowa, które wypowiedział, stały się modlitwą i są powtarzane co nieszpory. Dziecko wyciąga rączkę do matki, jakby prosząc ją, żeby go wzięła.

Za starszym stoi prorokini Anna. W dłoni trzyma długi zwój. Ze wzruszeniem obserwuje, co się dzieje, i oznajmia Maryi i Józefowi o niebezpieczeństwie i potrzebie uratowania dziecka. Przed Maryją, Józefem i Dzieciątkiem Jezus czeka lot do Egiptu.