Opis obrazu Izaaka Lewitana «Alpy»

Lewitan nazywany jest «artystą nastroju» i to właśnie w tej roli jest sławny. Chwalił rosyjską naturę i naturę w ogóle, zawsze preferował krajobrazy i faktycznie kochał otaczający go świat, co widać we wszystkich jego pracach.

Są wśród nich obrazy lasów i pól, wiosek i rzek, aw przeważającej większości obrazów nie ma człowieka, jako coś, co nie pasuje do natury. Lewitan nie przywiązywał do człowieka decydującej wagi — maksimum, które było ludzkie w jego obrazach, to osadzony w nich nastrój. Mógł portretować radość i nadzieję na najlepsze, potrafił — smutek i tęsknotę. Mógłby pędzlem opisać szczerą tęsknotę za miłością, mógłby — oczekiwanie lub strach.

«Alpy» na jego obrazie to chłód i dystans. Obraz wykonany jest w ciemnych kolorach, tylko niebo i mgła są na nim jasne. Jest wyraźnie podzielony w sobie na kilka poziomów — ląd, zielony i porośnięty niską trawą, pas mgły zwijający się w fantazyjne pasy i wiry, potem niski grzbiet górski, niewystarczająco wysoki, aby zejść na wzgórza, wysokie fioletowe góry widoczne w oddali i ponad wszystkim to wysokie, białe niebo.

Brak udziału, brak zainteresowania za rogiem. Po prostu są i patrzą na świat z dystansem i chłodem. Wszystkie odcienie na zdjęciu są zimne. Nawet zieleń, która może być czymś więcej niż ciepłym odcieniem, jest tutaj zimna, nie mówiąc już o lodowatej białej mgle, fioletowym zmierzchu odległej grani i niebie. Patrząc na zdjęcie, powstaje uczucie tajemnicy, jakbyś zaglądał do sekretnego zakątka, do którego nikt nie powinien wchodzić. Są tu lawiny i dzikie zwierzęta, tutaj lód i zimno, a nie można przejść kilku mil bez przewodnika.

Taka może być ludzka dusza — zamarznięty lód, w którym lepiej nie mieszać się bez zaproszenia i gdzie nie można przejść bez zachęty.