Obraz został namalowany w 1890 roku. Levitan, jak każdy profesjonalny artysta, zawsze wykonywał szkice przed malowaniem głównego obrazu. Zachowało się wiele takich szkiców z krajobrazem jeziora. Na swoim obrazie Lewitan przedstawił niezwykłość i wszechstronność natury.
Odnosi się wrażenie, że pierwszy plan w obrazie rozpływa się. Rozpościera się w głębinach jeziora, w którym odbijają się wierzchołki otaczających go drzew. Cała uwaga widza przykuwa głębię obrazu, czyli jego tło. Sosny, żółte i oświetlone promieniami zachodzącego słońca, zarysowują zaokrąglone krawędzie wybrzeża. Użycie przez autora ciemnych kolorów ukazuje całą przejrzystość, piękno i tajemniczość natury.
Na lewym brzegu zdjęcia przedstawiony jest piaszczysty brzeg, który równomiernie przechodzi w zieloną trawę, jakby wyznaczając wąską linię przechodzącą między wodą a brzegiem. Drzewa są bardzo blisko i gęsto położone blisko brzegu jeziora, jakby wciskając je w coś w rodzaju pierścienia. Brzegi są teraz łagodne, teraz stromo i ostro wznoszą się, tworząc wrażenie jakiejś kamienistej linii pionu znajdującej się nad wodą. Pnie sosen są nagie, wysokie z zielonymi wierzchołkami, które nie przepuszczają światła i światła słonecznego, nadają obrazowi cień i tym samym znikają w tle.
W ten sposób autor starał się skupić uwagę widza właśnie na swoim głównym temacie, któremu przy malowaniu obrazu poświęcono szczególną uwagę — jeziorze. Wszystko dokładnie i skrupulatnie autor zauważa, że jest to mimowolnie zaskoczone. Przewaga ciemnych tonów pozwala stwierdzić, że jest to wieczorna pora zachodu słońca. Ledwo zauważalne błękitne niebo z pływającymi chmurami odbijającymi się w jeziorze. Autor chciał pokazać widzowi całą dziewiczą i dziewiczą przyrodę, która wypełnia ciszą i spokojem leśne jezioro.
Opis obrazu Izaaka Lewitana «Forest Lake»