Opis obrazu Jeana Auguste’a Ingresa «Edyp i Sfinks»

Ingres oparł swoje słynne dzieło na szeroko rozpowszechnionej starożytnej greckiej legendzie o Sfinksie. Sfinks to przerażający potwór o kobiecej głowie i urokach, ale jednocześnie ma ciało lwa, ogon grzechotnika i ogromne białe skrzydła.

Dla każdego podróżnika pragnącego przedostać się do Teb, ten potwór stworzył dobrze znaną zagadkę o zwierzęciu, które potrafi chodzić na dwóch, trzech i czterech nogach. Podróżujący, którzy nie mogą odgadnąć prawdy, Sfinks zawsze pożerał.

Starożytnemu greckiemu bohaterowi Edypowi udało się udzielić poprawnej odpowiedzi na zagadkę Sfinksa, aw odpowiedzi potwór zeskoczył ze szczytu góry i uderzył o skały.

Tragiczna i smutna opowieść o życiu Edypa, opowiadająca o jego przybyciu do Teb, morderstwie własnego ojca z powodu niewiedzy o bliskich, a także pośpiesznym małżeństwie z własną matką i narodzinach czwórki kazirodztwa zmuszały artystów do namalowania o tym obrazów. Następnie Edyp został wydalony przez własne dzieci z Teb.

Pracując nad kompozycją swojego słynnego obrazu, Ingres postanawia przedstawić moment mentalnego pojedynku Edypa z potworem, którego ceną było życie Edypa i wolność miasta. Potwór najechał Teby, ale nikt nie był w stanie pokonać go w walce mentalnej.

W prawym rogu swojej kompozycji artysta miesza niesamowitą kobietę z ciałem lwa — Sfinksa, symbolizując jej ciemną, potworną stronę przeciwną dobru i światłu. Wręcz przeciwnie, główny bohater Edyp jest oświetlony słońcem.

Wszystkie rysy jego twarzy i ciała pokazują skupienie, nie chcąc wycofywać się przed niewzruszonym Sfinksem. Pokonuje go w pojedynku na sianie. Taka żywa i jasna twarz bohatera wchodzi w kontrastującą walkę z nieprzeniknionym szkłem wyglądem Sfinksa, podobnym do antycznego posągu.