Opis obrazu Juliusa Clovera «Winter Sunset»

Przed wyjazdem do ojczyzny, Niemiec, w 1890 roku artysta Julius Klever zdołał napisać rosyjski Winter Sunset, który później stał się sławny w wielu krajach.

Obraz z 1889 roku jest przedstawiany w serii podobnych krajobrazów: szczegółowy las i strumień na najbliższym planie, błotniste zarysy drzew i plama słoneczna w oddali.

Całe płótno wydaje się proste i wyraźne, jakby inspirowane ogromną mocą. Odległe słońce, chowające się za wysokimi pniami i gałęziami, dotyka swoimi promieniami całej przestrzeni — bielonej szronem ziemi, lodowatej tafli wody, wiszących pod ciężarem śniegu koron — i ożywia ją, ogrzewając złotymi i karmazynowymi refleksami.

«Zimowy zachód słońca» uderza wiarygodnością obrazu. Za strumieniem z lekko stopionymi kry lodowymi widzimy wywrócone korzeniami stare drzewo. Wokół niego rosną wieloletnie ogromne świerki, rozcieńczone kilkoma samotnymi małymi drzewkami. Żadnej sztuczności i celowo pięknych kłamstw. Prawdziwa natura Clover jest inspirująca, niezwykle piękna, spokojna i przytulna.

Biała farba śniegu harmonijnie łączy się z zażółceniem zachodzącego słońca. Jodły posypane śniegiem znikają w oddali, znikając w gęstej szarawej mgle. Kawałek nieba, świecący, przezroczysty, ozdobiony małymi bawełnianymi chmurkami. Wokół rozgrzanego do białości dysku słonecznego płonie niebiański ogień: w przestrzeni unosi się koronka ognistych chmur.

Julius Clover przyznał, że najlepiej studiował zachody słońca w przyrodzie. Zna całą różnorodność palety zachodów słońca. Płótna genialnego konesera lasu wzywają do cichej i entuzjastycznej kontemplacji, są romantyczne, poetyckie. Rosyjskie przestrzenie podbiły serce mistrza, a widzowie postrzegają je jako afirmujące życie, wieczne, mające własną duszę.

Dziś można podziwiać piękny obraz «Zimowy zachód słońca» w Muzeum Sztuki w Irkucku.