Opis obrazu Karla Bryullova „Autoportret”

Opis obrazu Karla Bryullova Autoportret Karl Bryullov był niewątpliwie utalentowanym, ale bardzo samotnym artystą, dlatego sam zniósł nawet chorobę. Przez siedem długich miesięcy pięćdziesięcioletni artysta, zgodnie z zaleceniem lekarzy, nie opuszczał łóżka, nikt nie mógł go zobaczyć, był absolutnie sam w pustym mieszkaniu. A w słoneczny majowy dzień 1848 roku, kiedy wszystko za oknem od dawna kwitło i oddychało ciepłą bryzą, choroba w końcu ustąpiła. Pierwszym, czego artysta zażądał od odwiedzającego go lekarza, była sztaluga i farby, za pomocą których zaczął z godną podziwu szybkością malować portret, własny portret, który namalował, zdaniem współczesnych, w zaledwie dwie godziny. Na tym portrecie cały artysta, cała jego siła i talent, które przez długi czas były ukryte na rzecz długiej choroby, przejawiały się na tym obrazie. Artysta przedstawił siebie w pozycji siedzącej, z prawą ręką bezsilnie spoczywającą na kanapie

z czerwonej tkaniny. Kolor czerwony nie jest tu przypadkowy, ponieważ oprócz tego, że jest ulubionym kolorem artysty, na płótnie ma tworzyć kontrast między osłabionym i starzejącym się artystą a jaskrawymi kolorami życia, które tak bardzo kochał. Blada twarz, napięte powieki, cienkie wychudzone opuszki palców – to wszystko cechy Bryulova w tym okresie. Czarna koszula pokazuje również, jak zmęczona jest osoba siedząca w fotelu, zmęczona walką, zmęczona życiem, ale uparcie stara się zachować swój talent, aby dać ludziom kilka wspaniałych prac. Smutne, inteligentne i wyrozumiałe oczy patrzą z portretu, jakby żegnając się z widzem i wszystkim, co opuszcza świat miniony. Tak widział siebie artysta, żyjący na świecie od pół wieku, i tak widzi go widz dwa wieki później. Tym portretem kończy życie, które porównuje ze świecą, która wypaliła się w 1952 roku.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Karla Bryullova „Autoportret”