Opis obrazu Leonarda da Vinci «Portret Genevry de Benci»

«Portret Ginevry de Benci» Leonarda da Vinci nawiązuje do wczesnej twórczości artysty. Artysta bardzo często malował kobiety, to jedna z charakterystycznych cech jego twórczości. Ponadto rysy twarzy są rysowane tak wyraźnie i żywo, że nie jest wcale trudno odgadnąć myśli i uczucia modelek. To samo dotyczy tego obrazu. Przedstawia Ginevra d’Amerigo de Benchi, florenckiego poetę z końca XV wieku. Zdaniem badaczy i ekspertów może to być jeden z pierwszych portretów psychologicznych tamtego czasu, w którym szczególnie wyraża się nastrój smutku. Zgodnie z założeniem wynika to z faktu, że dziewczyna nie tak dawno przeżyła rozstanie z ambasadorem Wenecji Bernardo Bembo. To uczucie szczególnie podkreśla gra światła i cienia, którą po mistrzowsku wykonał Leonardo Da Vinci. Nacisk kładziony jest na bladą twarz dziewczyny, oczy i szerokie kości policzkowe, które wyróżniają się szczególnie na ciemnym tle przedstawionego w tle krajobrazu. Smutek dziewczyny dodatkowo podkreślają lekko rozmyte kontury jej ciała — to specjalna technika zwana sfumato. Leonardo Da Vinci wprowadził dostateczną liczbę innowacji w technice sztuk wizualnych, aw tym malarstwie zastosował również to, co nie jest typowe dla włoskich portretów renesansu. Tak więc twarz Ginevry jest zwrócona w prawo, a nie w lewo, jak to było typowe dla tradycji portretowania. Spory ekspertów nie ustępują do dziś na temat tego obrazu. Niektórzy z nich uważają, że portret Ginevry jest obrzezany, to znaczy ręce dziewczyny powinny być nadal widoczne. Wynika to z tezy Leonarda, w której napisał: że ludzie najlepiej przedstawia się rękami, ponieważ najpełniej charakteryzują one stan osoby i jej wewnętrzny świat. Ponadto w zbiorach zamku Windsor zachował się rysunek kobiecych dłoni, którego proporcje są zaskakująco zgodne z portretem Ginevry. Kto wie, może to jest kontynuacja obrazu.