Opis obrazu Marca Chagalla «Historia biblijna»

Marc Chagall był jednym z najbardziej płodnych artystów XX wieku, którego ekstrawaganckie, kapryśne prace stały się ikonami i zaliczają jego nazwisko do najbardziej znanych artystów świata sztuki. Ciesząc się życiem na Riwierze Francuskiej, Chagall nigdy nie zapomniał o swoim żydowskim pochodzeniu, także w swoich pracach odwołujących się do historii z Biblii.

Wiosną 1931 r. W poszukiwaniu religijnych motywów twórczych Marc Chagall udał się do Ziemi Świętej. Tam otrzymał doświadczenie życiowe, zarówno duchowe, jak i twórcze. Stworzył serię «Historii biblijnych» w latach 1931-1939 po swojej podróży i odnowił ją ponownie dwadzieścia pięć lat później w latach 1952-56. Pierwsza część, oparta na jego zamiłowaniu do religii, składała się ze 105 rycin. Druga seria prac składała się z 24 kolorowych litografii ilustrujących tematy biblijne, zostały one opublikowane w paryskim magazynie Verve, a następnie wydrukowane oddzielnie w latach 1958-1960.

Marc Chagall znalazł inspirację dla rysunków biblijnych nie tylko odwiedzając Ziemię Świętą. Duży wpływ miało na niego własne dzieciństwo w Rosji. Biografowie artysty twierdzą, że związki Chagalla z Biblią były bardzo głębokie, ludzie z jego własnego biblijnego świata są częścią jego własnego życia wewnętrznego, częścią wiecznie żywego żydowskiego dziedzictwa.

W swoich rysunkach Chagall przekazuje walkę i triumfy ludzkości. Opierając się na własnym odczuciu duchowości i wiary, starannie dobierał sceny, które następnie ilustrował. Używając żywej palety kolorów, dramatycznych cieni i kapryśnych obrazów, Chagall wywołuje głębokie emocje dzięki swoim oszałamiającym dziełom litograficznym na tematy biblijne.