Opis obrazu Michaiła Vrubela «Głowa demona»

W roku, w którym Vrubel przeniósł się do Moskwy, spotkał wówczas słynnego pisarza Konczałowskiego, który pracował nad publikacją dzieł Lermontowa. Zamówił u artysty kilka ilustracji do dzieł poety, w tym Demona.

Wszystkie ilustracje do wiersza (choć sądząc po bogactwie palety, były to raczej pełnoprawne obrazy) zostały wykonane czarnymi akwarelami i różniły się semantyczną kompletnością.

Vrubel szczególnie uważnie pracował nad Głową Demona, ponieważ obrazowi przypisano ważną rolę — tytuł. Współczesnych przyciągnęła niezwykła interpretacja artysty głównego bohatera wiersza, który, jak widać na obrazie, bynajmniej nie był w żałobie i cierpieniu.

Wręcz przeciwnie, Demon jest pełen energii myśli, jest gotowy pytać raz po raz, szuka rozwiązania odwiecznych pytań. Twarz wydaje się płonąć od wewnątrz płomieniem — widać to z oczu i ust Demona. To ostatnie szczególnie przyciąga uwagę widza.

Inną cechą wizerunku bohaterki jest połączenie cech kobiecych i męskich Vrubela, co powinno tylko podkreślać wszechstronność i archetypowość obrazu. Zwróć również uwagę, że tło, na którym umieszczona jest twarz Demona, przypomina nieco płótna innego symbolisty — Klimta.

Trudno się dziwić, że bohatera wiersza Lermontowa tak bardzo interesował się artystą, który podświadomie przeniósł na siebie niektóre cechy Demona — poszukiwanie rozwiązań odwiecznych tajemnic życia, które mają charakter metafizyczny. Niestety, współcześni krytycy nie rozumieli ilustracji Vrubela.

Artysta został oskarżony o chamstwo i brzydotę linii, że plan Lermontowa pozostawał dla niego zupełnie niezrozumiały. Teraz powszechne stało się rozpoznawanie obrazów przedstawiających Demona (to płótno również do nich należy), za szczyt twórczości Vrubela.