Opis obrazu Nikołaja Ge «Most w Vico»

Na tym obrazku czytelnikowi ukazuje się wspaniały górski krajobraz. Całość utrzymana jest w ciepłej żółtej tonacji, co przywodzi na myśl słoneczne miejsce, wieczne lato i ciepło. Charakter Włoch jest niezwykły — widz rozumie, że krajobraz w Rosji wcale nie był malowany.

Między dwiema górami w niewielkim wąwozie znajdują się wyłożone gruzem schody. Po wyglądzie schodów można zrozumieć, że zostały zbudowane dawno temu. Mur miejscami trochę się rozpadł, ale to wcale nie psuje pięknego widoku, a tylko dodaje mu szyku.

Na pierwszym planie, najbliżej widza widać siwego mężczyznę w białym ubraniu. Po schodach schodzi mężczyzna z białą torbą na plecach. Może jest w tym ziarno. Torba jest bardzo ciężka — mężczyzna idzie wpół zgięty. W drugiej ręce trzyma laskę — opiera się o nią schodząc po schodach.

W tle widać sylwetki zakochanej pary spacerującej po okolicy, cieszącej się słoneczną pogodą i niesamowitymi widokami. Para właśnie przeszła pod mostem i wchodzi po schodach.

Łuk jest dość wysoki, choć początkowo wydaje się, że jego wysokość nie jest tak duża. Most łączy dwie góry. Cały most wykonany jest z żółtej cegły. Na moście powyżej nie widać ludzi — być może nie widać ich ze względu na wysokość. A może każdy, kto w tym dniu chce pospacerować, wolał w upale przespacerować się po nizinie, gdzie unosi się chłód z cienia drzew.

Krajobraz nie zachwyca wyjątkową roślinnością — na pierwszym planie widzimy samotne drzewo. Góry były porośnięte niskimi krzewami i trawą, która już uschła i żółknęła w słońcu. Nad krajobrazem jest wysokie, błękitne niebo. Jest czysty i jasny. Tymczasem na zdjęciu linia horyzontu jest zupełnie niewidoczna — most wydaje się przecinać całą rzeczywistość na pół przed widzem — w życie przed mostem i to za mostem, które nie jest otwarte dla oczu widza.