Opis obrazu Pabla Picassa «Portret kobiety»

«Portret kobiety», jeden z najsłynniejszych obrazów Picassa, powstał w 1936 roku. Eksperci przypisują ten czas okresowi surrealizmu w twórczości Picassa, kiedy artysta przez ponad dziesięć lat został poważnie porwany przez ten kierunek, tworząc wiele wybitnych przykładów malarstwa surrealistycznego. Surrealizm charakteryzuje się znacznym wzmocnieniem kobiecości, zawartej w oryginalności i malarstwie płócien: zamiast charakterystycznych dla kubizmu ostrych, przerywanych linii i kanciastych figur centralne miejsce zajmują zaokrąglone, miękkie formy; obrazy nabierają jasnych, nasyconych kolorów i odznaczają się niezwykłą wrażliwością, nietypową dla innych stylów.

W największym stopniu surrealizm przykuwał uwagę Pabla Picassa od 1925 do 1937 roku, kiedy był już starszym mężczyzną, który zdobył wielką sławę i wielki majątek. Niektórzy badacze, w tym krytycy sztuki współczesnej, nazywają ten czas okresem największego rozkwitu twórczości artysty. W życiu osobistym Picassa nastąpiły w tych latach znaczące zmiany: w latach trzydziestych XX wieku jego nowa kochanka Maria Teresa stała się głównym inspiratorem twórczości malarza.

Obraz ma inną nazwę — «Czytająca Kobieta». Do tego tematu — kobiety siedzącej przy książce — Pablo Picasso wielokrotnie powracał w późniejszych okresach swojej twórczości, ale ten typowo surrealistyczny obraz wydaje się najjaśniejszy, niezwykle harmonijny, przepełniony czułością i silnymi emocjami. Obecnie «Portret kobiety» z 1936 roku znajduje się w zbiorach prywatnych.