Opis obrazu Pabla Picassa „Życie”

Opis obrazu Pabla Picassa Życie

Po samobójstwie z powodu nieszczęśliwej miłości jednego z jego najlepszych przyjaciół – Carlosa Casagemasa, Picasso popadł w depresję. Ten okres stał się „niebieski” w twórczości artysty, pisze szereg melancholijnych obrazów. Obraz Życie (1903) słusznie uważany jest za arcydzieło tego okresu.

Kiedy Picasso namalował ten obraz, miał 22 lata, żył w biedzie i ciągłej deprywacji, co nie mogło nie wpłynąć na twórczość artysty. Płótno powstało w krótkim czasie, ale Picasso początkowo go nie lubił i wrzucił je w najdalszy zakątek warsztatu.

Na wstępnych rysunkach przygotowawczych mężczyzna po lewej był autoportretem samego artysty, ale później zmienił swój wygląd na swojego zmarłego przyjaciela Carlosa Casagemasa. Smutną młodą kobietą próbującą ukryć się za mężczyzną jest Germaine Gargallo, ukochana zmarłego przyjaciela. Po prawej stronie kolejna

pełna smutku postać kobieca – starsza matka trzymająca w ramionach dziecko. To jest prototyp matki Picassa.

Obraz opowiada o miłości macierzyńskiej, która zderza się ze zmysłową miłością mężczyzny i kobiety. Emocje na twarzach młodej pary mówią nam o ich lęku przed życiem, przypomnieniu o nieuchronnym cierpieniu, chorobie i starości w życiu każdego człowieka. Kobieta w tle przytula tego samego mężczyznę – to jej przyszłość lub przeszłość. Na końcu jest zgarbiona postać, której obraz wyraża cierpienie.

Wszyscy bohaterowie obrazu znajdują się w wąskiej, ściśniętej przestrzeni, błękitne tony pozostawiają widza z wrażeniem beznadziejności i melancholii. Płótno jest przesycone miłością i samotnością.

Obraz przedstawia życie i śmierć, przelotną młodość i bolesną starość. Picasso starał się w swoim malarstwie oddać cały dramat życia, prawdę o tragicznym losie człowieka, złożoność relacji międzyludzkich.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Pabla Picassa „Życie”