Opis obrazu Petera Rubensa „Nosiciele kamieni”

Opis obrazu Petera Rubensa Nosiciele kamieni

Malarstwo pejzażowe Petera Paula Rubensa jest kulminacją rozwoju XVII-wiecznej sztuki flamandzkiej. W tym okresie położono fundamenty świadomości społecznej, charakterystyczne dla rodzących się czasów nowożytnych, kiedy w sztukach wizualnych Europy Zachodniej aktywnie przemyślało się wcześniejsze poglądy na związek natury z człowiekiem. W malarstwie pejzażowym tamtych czasów przyrodę rozpatrywano w uogólnionej formie, w której żywe i nieożywione były ze sobą ściśle powiązane.

+ 'ipt>');

W obrazie „Nosiciele kamieni”, podobnie jak w innych pejzażach Rubensa, otaczający nas świat jawi się jako pojedyncza, potężna i potężna siła. W centrum widać ciężkie zwały skał i bloków kamiennych, gęsto porośnięte potężnymi korzeniami wysokich drzew, których nierówne pnie są w ciągłym, nieustannym ruchu. Ten sam ciągły ruch ma miejsce na niebie, gdzie promienie zachodzącego słońca są już zastępowane przez wschodzący księżyc w pełni. Na pierwszym planie artysta pokazuje ludzi – są to kamienni nosiciele, zajęci swoją ciężką pracą. Układ elementów obrazu, łączący perspektywę poziomą i pionową, nadaje pejzażowi wrażenie objętości i głębi, jak na trójwymiarowym obrazie.

Malarz ukazując potęgę i siłę natury, wprowadza do obrazu motyw przemieniającej działalności człowieka: człowiek jawi się tu nie jako istota bierna, ale jako aktywny twórca otaczającego świata, bezpośredni uczestnik zachodzących w nim procesów. Ten światopogląd, który ukształtował się pod koniec średniowiecza, stał się dominujący w sztuce zachodnioeuropejskiej późniejszych stuleci.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Petera Rubensa „Nosiciele kamieni”