Opis obrazu Petera Rubensa «Toaleta Wenus»

Peter Paul Rubens żył i tworzył w okresie renesansu i baroku. Główną cechą tej epoki była popularyzacja sztuki starożytnego świata. Dlatego na tym zdjęciu widzimy wizerunek starożytnej rzymskiej bogini miłości i piękna — Wenus.

Sama Wenus jest oczywiście najważniejsza w tej pracy. Artysta zrezygnował ze zwykłego obrazu ludzi stojących przed publicznością. Dlatego możemy obserwować Wenus od tyłu. To dość niezwykła sztuczka. Wydawało się, że artysta wystarczająco dobrze widział wizerunek bogini z przodu i postanowił pokazać wszystkim jej ukrytą stronę. To wyraża innowacyjność artysty.

Aby obraz bogini nie wydawał się nam nudny, Peter Paul Rubens rysuje małe lusterko, w którym patrzy młoda dziewczyna. Lustra odegrały ważną rolę w epoce baroku. Z ich pomocą artyści stworzyli swoistą iluzję, zniekształcenie, które nadawało każdemu dziełu tajemniczość i niedopowiedzenie. Możemy tylko spekulować, jak bogini wygląda od frontu. Małe lusterko to tylko wskazówka.

Bogini miłości ma zachwycające piękno. Jest blada i ma długie, złote loki. Ciemnoskóra pokojówka, pokazana na prawo od bogini, tworzy kontrast w pracy — skóra Wenus dosłownie lśni. Afrykańska dziewczyna pomaga zaplatać sobie warkocz, więc trzymała w dłoniach kawałek złotych włosów.

Po lewej stronie pracy widzimy wizerunek anioła. To małe, pulchne dziecko trzyma lusterko, w którym podziwia Wenus. Tutaj, na zdjęciu, łączą się świat pogański i chrześcijański. Wenus należy do rzymskiego panteonu bogów, anioła chrześcijaństwa.

Wenus jest pokazana całkowicie naga. Tylko pod jej plecami jest lekko pokryta cienką białą substancją. Z biżuterii dziewczyna zdecydowała się wybrać tylko kolczyki z niebieskim kamieniem, a na ręce założyła złotą bransoletkę z kamieniami szlachetnymi.