Opis obrazu Pietera Bruegla «Wesele chłopskie»

Wielki europejski malarz północnego renesansu Pieter Bruegel pracował we Francji, Brukseli i Antwerpii. Wszystkie wątki jego obrazów nie pasowały zasadniczo do klasycznej ikonografii. Można je raczej przypisać sztuce satyryczno-alegorycznej.

Oryginalny obraz «Wesele chłopskie» namalowany jest olejem na desce dębowej. Płótno, podobnie jak główna część jego twórczości, trafiło do Muzeum Sztuki Historycznej w Wiedniu.

Życie i toczące się w nim procesy zawsze postrzegał jako coś dziwnego i dziwacznego, postrzeganego we własnej wizji i specyficznym rozumieniu otaczającego go świata. Przejawiało się to nie tylko w osobistej egzystencji, ale w ogóle dla wszystkich ludzi, których miał zwyczaj obserwować. Mając duże poczucie humoru, śpiewał w swoich utworach i, można powiedzieć, wyśmiewał sytuacje z całą swoją naturalną spontanicznością.

Znajduje to odzwierciedlenie w przedstawionym obrazie, na którym odbywa się pozornie radosne wydarzenie. Jednak wszyscy zgromadzeni mają w oczach absolutną obojętność i żaden z nich się nie uśmiecha.

Samotna panna młoda siedzi smutna i nieruchoma. Wszędzie chodzą ludzie, zaproszeni siedzą, piją i jedzą, nie zwracając na nikogo uwagi. Po lewej mężczyzna napełnia dzbanek wina, z drugiej strony niosą ciastka na drzwiach zdjętych z zawiasów, używając zamiast tacy.

Wszyscy dookoła chętnie kierują swoje spojrzenia na jedzenie.

Niedaleko, po lewej stronie, na podłodze siedzi dziecko z ciastem w rękach i je je. Nosi zabawny kapelusz z rondem, który częściowo zakrywa jego twarz i oczy.

Bruegel we wszystkim potrafił uwydatnić szorstkość i ziemistość chłopów. Pijane i niezdarne postacie z obrazu całkowicie wypełniły żywe sceny na jego płótnach, co jest wyraźnym przeciwieństwem włoskiego kanonu wyrafinowanego stylu przedstawiania ludzi.