Ten obraz nie należy do znanych na całym świecie arcydzieł Salvadora Dali. I prawdopodobnie niewielu nawet wie o jego istnieniu. Stworzenie tego płótna miało miejsce w okresie, który sam autor określił: «Surrealizm to ja!»
Drastyczne zmiany w jego życiu osobistym i światopoglądzie samego Dalego prowadzą go od kubizmu do surrealistycznego odzwierciedlenia rzeczywistości. Na obrazach zaczynają pojawiać się nowe pomysły, zawarte w najbardziej nieprzewidywalnych formach i obrazach.
Mały obraz Dalego «Wieże» na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie wysublimowanej wyobcowania i pragnienia samotności w tym trudnym świecie. Na dość rozmytym tle, pomalowanym na piasek i pastelowe kolory, w oddali wznoszą się dwie wysokie wieże. Wydaje się, że skłaniają się ku sobie, aby podzielić się czymś intymnym. A nad nimi unoszą się chmury, a pośrodku znajduje się biała plama słoneczna, trochę przyćmiona, jak promyk nadziei.
Dali jakby popychał nas do myślenia, że nawet na pustyni, na tak pagórkowatym i nie przystosowanym terenie, zawsze jest promyk nadziei na najlepsze i powinien być postrzegany jako główny akcent mistrza. A po bokach wciąż stoją wysokie wieże — symbolizujące wielkość człowieka. Ich wielkość zależy od światła słonecznego, to znaczy od nadziei człowieka i wiary we własne siły.
To nie wielkość wież, nie ogrom pagórkowatej pustyni, ale światło słoneczne, które wydaje się dochodzić z wnętrza i wnikać w duszę, przyciąga na obrazie. Im dłużej oglądasz. Im silniejsze światło, tym większe poczucie nadziei! Sam autor zdaje się przekazywać to naturalne poczucie związku między tym, co rzeczywiste, a tym, co pożądane w naszym życiu. Wieże są odbiciem człowieka w świecie przyrody.
Opis obrazu Salvadora Dali «Towers»