Opis obrazu Sandro Botticellego «Simonetta Vespucci»

Sandro Botticelli to wielki artysta renesansu, który namalował dziesiątki najpiękniejszych obrazów, wśród których było wiele portretów, ale żadnego z nich w ich pięknie nie można porównać z portretem Simonetty Vespucci, pierwszej piękności Włoch, która miała niesamowitą liczbę wielbicieli, wśród których byli najbogatsi i najbardziej wpływowi ludzie w tym uniki, kardynałowie, a nawet papieże.

Ta dziewczyna była nie tylko bardzo piękna, ale miała też niezrównany umysł, znała wszystkie świeckie zasady i była doskonałym dyplomatą. Na jej cześć nieustannie odbywały się turnieje rycerskie, a nawet krwawe bitwy.

Botticcielli namalował portret, podobno z oryginału, gdzieś między 1474 a 1475 rokiem, nie później, bo już w 1476 roku piękna senorita zmarła z konsumpcji. Miała wtedy około 23 lat, czyli portret przedstawia 21-22-letnią piękność w pełnym rozkwicie jej wciąż niezachmurzonej urody.

Simonetta ukazana jest bokiem do widza, co podkreśla szlachetność jej sylwetki i pełnię jej pięknej, bujnej piersi, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, ledwo zakrytej gorsetem. Najprawdopodobniej jest to jedno z ostatnich zdjęć dziewczynki. Włosy dziewczyny były ściągnięte z tyłu głowy, ale część z nich była rozczochrana i buntowniczo wybita spod spinki do włosów, a nawet ciasny pleciony warkocz, opleciony wokół długiego ogona ściągniętego gumkami.

Cienkie brwi, bezpośrednie spojrzenie skierowane w dal, pełna, pięknie zakrzywiona szyja łabędzia, mały nos i małe usta — takie cechy twarzy marzyły dziesiątki wielbicieli drugiej połowy XVI wieku. Simonetta w momencie malowania zostaje uchwycona w napiętej pozie na tle oświetlonej wnęki okiennej, co dodatkowo podkreśla jej naturalne piękno. Znawcy historii sztuki uważają, że Simonetta stała się na kilka lat muzą artysty i to od niej powstały najlepsze jego obrazy.