Opis obrazu Tycjana Vecellio «Denarius Cezara»

Tycjan stworzył swoje wspaniałe płótno specjalnie dla Ferrary Alphonse d’Este. Klient sam zasugerował fabułę tego dzieła. W tym czasie toczyła się walka z papieżami i wybrano do niej hasło, aby Cezarowi oddać to, co mu się należy.

Tycjan był zachwycony filozoficzną głębią tej słynnej fabuły. W XV wieku Leonardo był w stanie przeciwstawić się nikczemności i szlachetności człowieka. Tycjan również wyczuwał te sprzeczności charakterystyczne dla jego czasów. W jego freskach zderzają się siły ciemności i światła.

W jego obrazie «Denar Cezara» ta sprzeczność została rozwiązana inaczej. Odczuwamy ogromną głębię płaszczyzny psychologicznej. Temat staje się uniwersalny i uzyskuje możliwie najgłośniejszy dźwięk.

Faryzeusze podjęli decyzję o zniszczeniu Chrystusa za wszelką cenę. Bali się go zabić. Wymyślono cały plan. Do Chrystusa został wysłany człowiek z dinarem. Zapytał, czy Cezar powinien płacić podatki.

To pytanie było pułapką. Jeśli Chrystus odpowie twierdząco, to cała ludność Judei z pewnością będzie mu się przeciwstawiać. Jeśli odpowie «nie», wówczas władze rzymskie go za to ukarzą. Ale Chrystus postąpił inaczej. Zapytał faryzeusza, co jest przedstawione na przyniesionej monecie. Mężczyzna był zaskoczony i odpowiedział, że z jednej strony — Bóg, z drugiej — Cezar. Po tym ogłoszono zdanie, że każdy powinien otrzymać to, co mu się należy.

Obraz jest bardzo prosty. Artysta po prostu zestawił dwie osoby. Nie ma w tym żadnego dramatu. Figury są monumentalne, brakuje szczegółów. Cała uwaga skupiona jest na postaciach. Obrazy są bardzo pojemne i mocno skoncentrowane. Chrystus wypełnił prawie całe płótno. Wyróżnia się na tle czerwieni i błękitu.

Tycjan przekazał temat spotkania absolutnie przeciwnych światów: idealnego i realnego.