Opis obrazu Wasilija Perowa „Sieroty na cmentarzu”

Opis obrazu Wasilija Perowa Sieroty na cmentarzu

Na początku lat sześćdziesiątych XIX wieku Wasilij Perow wyjechał do Paryża. W 1865 roku, podczas pobytu w stolicy Francji, zaczął tworzyć serię obrazów, które ujawniają tematy ubóstwa i samotności. Wśród nich jest prawdziwe arcydzieło artysty „Sieroty na cmentarzu” 1864.

Ten niewielki obraz zawiera tematy ważne dla reszty twórczości artysty: śmierć, smutek i dziecięce łzy. Na zdjęciu małe dzieci stoją samotnie przy zaśnieżonym grobie. Wasilij Perow umiejętnie przekazuje emocjonalny i wyrazisty element obrazu.

+ 'ipt>');

Artysta postawił sobie za cel zobrazowanie nie tylko konkretnych ludzi. Ale żeby pokazać widzom dzieciństwo skazane na wieczny głód i wędrówkę. Podkreślają to żałosne ubrania, bose stopy oraz duże i zdesperowane oczy dzieci. Ich pojawienie się symbolizuje tragedię, rozpacz i beznadziejność.

Perov umiejętnie przedstawił krajobraz otaczający dzieci. Śnieżne niebo wygląda na ciężkie, śnieg ma szaro-niebieski odcień, aw tle widać chwiejne krzyże. Dzieło nie jest pozbawione symbolicznego znaczenia. Na nagrobku, obok którego stoją dzieci, potarł gałąź, co jest dziwne zimą. Tutaj symbolizuje zwycięstwo życia nad śmiercią. Możliwe, że gałąź została przyniesiona do grobu przez dzieci jako jedyna dekoracja.

Chłopiec i dziewczynka stoją, jakby stanowili rzeźbiarską jedność. Dzięki umiejętnościom artysty, jego wytrwałemu spojrzeniu i uczuciom widz odczuwa szczere współczucie, litość dla dzieci i chęć pomocy.


1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Opis obrazu Wasilija Perowa „Sieroty na cmentarzu”