Opis obrazu Wiktora Wasniecowa «Autoportret»

Artysta Wasniecow swój pierwszy «Autoportret» stworzył w 1873 roku. Mistrz pędzla bardzo poważnie podszedł do pisania każdego obrazu portretowego, był pewien, że nie trzeba niczego wymyślać w portrecie, wystarczy w pełni zobaczyć osobę. Stworzył więc autoportret w swojej wizji siebie.

Płótno zostało namalowane w czasie, gdy autor miał dwadzieścia pięć lat. Z reprodukcji lekko smutny młodzieniec z starannie przystrzyżoną brodą patrzy na nas surowym spojrzeniem. Ciemnoblond włosy są dobrze okrążone przez bezczelny, lekko cienki wygląd. Ciasne guzki jarzmowe uwydatniają bladość zapadniętych policzków. Ale trzeba zwrócić uwagę, że nie jest to oznaka jakiejś słabości czy zmęczenia, bo z płótna patrzy na nas silny młody człowiek. W portrecie jest coś przemyślanego, podkreślającego głębię wewnętrznego świata artysty.

Mistrz i jego powołanie jako artysty bardzo dobrze podkreślono. Widać to w ubraniach, w które jest ubrany. Brązowa peleryna artystki podkreśla figurę na ciemnym tle płótna, a zawiązana kokardka wystająca spod śnieżnobiałego kołnierza koszuli nadaje kostiumowi kreatywności. Ta schludność świadczy o schludności artysty.

Muszę powiedzieć, że wizerunek mistrza, który patrzy na nas przez lata, cechuje zarówno pewna samowystarczalność, jak i powściągliwość. Z jego pewnego siebie spojrzenia jasno wynika, że ​​ten człowiek jest szlachetnym i mądrym mistrzem malarstwa. Łagodne niebieskoszare oczy i jasnobrązowa broda dopełniają jasnego wyglądu wielkiego artysty.

Wydaje się, że dusza tej osoby jest jak śpiewający ptak zamknięty w klatce i przykryty jakimś materiałem. Nie możemy jej zobaczyć, nie możemy usłyszeć jej niesamowitego głosu, ale jesteśmy bardzo zdumieni niewysłowionym wewnętrznym naturalnym pięknem, które kryje się za niewidzialnym płaszczem.