Ilustracja do wiersza Puszkina «Jeździec miedziany» Aleksandra Benoisa

Ilustracje artystyczne Aleksandra Benoisa są nadal uważane za najlepsze przedstawienie dzieł Puszkina. Benoit rozpoczął pracę nad serią prac dla Jeźdźca miedzianego w 1903 roku i osiągnięcie takiej perfekcji zajęło mu 20 lat. W tym czasie artysta narysował cały cykl nakryć głowy, zakończeń, szkiców i interpretacji opowieści. Benoit tworzy swoje pierwsze 32 rysunki czarnym tuszem i akwarelami. Artysta był zaangażowany w wielokrotne rewizje obrazów w 1905 roku i latach następnych. Wśród całego cyklu ego znajduje się temat prześladowania osoby przez jeźdźca, przedstawiający okrutną siłę i moc jeźdźca. Petersburg w jego pracach jest inny niż on sam. To ponure miasto z małymi domkami, płotami i sklepami. Żadnych niesamowitych dzieł architektonicznych, pałaców, nic. Odbicie niepokoju i podniecenia, które często ogarniały artystę, zaowocowało straszną opowieścią o losach Rosjanina. Artysta nieustannie pracuje nad cyklem, uzupełniając swoje obrazy o coraz to nowe elementy. W swoich pracach starał się przedstawić myśli i doświadczenia człowieka u progu XX wieku. To właśnie ich cecha sprawiła, że ​​ilustracje były bardzo nowoczesne, rzucając się w oczy każdego pokolenia miłośników sztuki. Cała seria ilustracji była przepojona szczególnym wyczuciem stylu, jakie posiadał Benoit. On, jak nikt inny, rozumiał epokę pisarza, a także podstawy umiejętności teatralnych, które pozwoliły mu wymyślić tak wiarygodne sceny. Jego prace zdołały wypełnić lukę między klasyczną epoką Puszkina a teraźniejszością, w której żył Benoit. Jego wielbiciele byli mile zaskoczeni nowością obrazów,