Opis Obraz Mikołaja Ge «Ostatnia wieczerza»

Obraz Ge «Ostatnia wieczerza» jest dziś uważany za potężne dzieło, odzwierciedlające specyfikę postrzegania przez artystę mitu biblijnego. W małym pokoju z wysokimi sufitami i kamiennymi ścianami, w jednym z domów miasta Jerozolimy, znajduje się zwykła kanapa, na której opierał się Jezus z pochyloną głową. Młody Jan jest u jego stóp, a inni apostołowie stoją z ramionami do tyłu. Siwowłosy Piotr stoi u szczytu stołu. Za nim widać kilka bardziej rozmytych ciemnych postaci.

Po prawej stronie, pod ścianą, znajduje się bardzo mocna lampa, bardzo jasno oświetlająca całą postać Piotra (przede wszystkim twarz), biały obrus na stole, pochylona głowa Chrystusa i oczy apostołów przepełnione niepokojem i zmieszaniem. Sama lampa nie jest widoczna: zasłania ją ciemna sylwetka Judasza (wysokiego mężczyzny z brodą). Jego twarz jest zwrócona w naszą stronę, a postać rzuca na nas cień. W tym tkwi symbolika biblijna: stół oświetla światło moralne i prawe, szczere i umiarkowane, blask dobroci i mądrości — artystyczne uosobienie wspólnoty duchowego pokarmu apostołów. To światło oświetla Chrystusa, oszołomione spojrzenia apostołów skierowane na Judasza, pada też na Piotra, strzegąc niebiańskich bram. Wszyscy są oburzeni i zmieszani z powodu czynu Judasza, który zablokował im światło rozsądku. I tylko Jezus jest spokojny i smutny. Był zdenerwowany przede wszystkim fakt, że cień nienasyconej chciwości może nas tak łatwo przykryć. Na zdjęciu Judasz jest artystycznym ucieleśnieniem postaci figuratywnej nieludzkości, przesłaniającej wszystko, co jasne i piękne w ludzkiej duszy.

Na swoim płótnie Nikolai Ge zdołał ujawnić pomysł Leonarda na ogromną chciwość i chciwość człowieka. Uważał, że jeśli człowiek nie jest ograniczony ramami prawa, wielokrotnie przewyższy każdą bestię okrucieństwem, nienasyceniem i barbarzyństwem.