Opis obrazu Abrama Arkhipova «Praczki»

AE Arkhipov swoją drogę twórczą realizował na polu malarstwa rodzajowego, rysując różne epizody z życia chłopskiego. Płótno «Praczki», ujawniające temat ciężkiej, wyczerpującej pracy, Arkhipov rozpoczęło się pod koniec lat 90. XIX wieku, a zakończyło w 1901 roku. W tym czasie powstały dwie wersje obrazu. Praca «Praczki» jest jedną z najbardziej znanych i jednocześnie jedną z najważniejszych w twórczości artysty.

Obraz powstał w Moskwie, a inspiracją była wizyta w pralniach znajdujących się niedaleko smoleńskiego rynku. Do pozowania wybrano jednak inne miejsce — kącik w warsztacie Arkhipova, gdzie oświetlenie korespondowało z piwnicą pralni.

Pierwsza wersja płótna obejmuje większą liczbę postaci, druga jest bardziej lakoniczna. W pierwszej wersji grupa praczek tworzy krąg kompozycyjny i wygląda jak jedna całość. Umiejętność artystki oddaje ich zmęczenie spowodowane nadmierną pracą, a efekt ruchu uzyskuje się poprzez refleksy światła grającego na mokrych powierzchniach przedmiotów i bladych twarzach kobiet. W drugiej wersji obrazu motyw ciężkiej pracy ujawnia się w obrazie starej praczki siedzącej przy korycie z płótnem i zgarbionej ze zmęczenia.

Kolorystyka obrazu oparta jest na odcieniach szarości, fioletu i fioletu. Szerokie pociągnięcia oddają połysk mokrej podłogi, przesiąkniętego wilgocią powietrza, pary wirującej wokół myjek i bladego oświetlenia okienka, którego krawędź jest widoczna na obrazie.

Na płótnie «Praczki» odnajdujemy przede wszystkim motyw społeczny: skrajne zmęczenie ciężką pracą i świadomość beznadziejności swojej sytuacji, która również powoduje u kobiet niepokój psychiczny, poczucie beznadziejności i apatii. Oprócz konotacji społecznej na obrazie realizowany jest nowy sposób artystyczny: uogólnienie formy, niemal całkowite odrzucenie szczegółów obrazu, praca z szerokimi kreskami i chęć swobodnego pisania.