Opis obrazu Aleksandra Gierasimowej «Hymn do października»

Autor malarstwa tematycznego posiadał dar portrecisty, choć często sięgał do tematu malarstwa pejzażowego i lirycznego. Na jego portretach dominują twarze wysokich rangą przywódców kraju i partii.

Duże płótna przypominają plakaty i są przykładem stylu radzieckiego. Kolorystykę i sposób wykonania wyróżnia szerokie, bogate pociągnięcie pędzla oraz energiczne, surowe zestawienie kolorów.

Ulubiony artysta lidera, Gierasimow, był pierwszym prezesem Akademii Sztuk w ZSRR, twardym przywódcą, który rządził życiem artystycznym w państwie sowieckim. Był rzecznikiem postaw ideologicznych i aktywnie je realizował.

Tło historyczne i cechy osobowe odcisnęły piętno na jego twórczości. W jego twórczości z lat czterdziestych wyrazem znajdują wyraz epickie wątki i portrety zbiorowe z epoki stalinowskiej.

Arcydzieło najlepszego radzieckiego artysty ukazało się podczas wojny w 1942 roku. Zdjęcie przedstawia szczerą wiarę w państwo i system radziecki. Wielkie płótno przedstawia uroczyste spotkanie z okazji rocznicy rewolucji październikowej, ale tak naprawdę okazało się, że spotkanie nigdy się nie odbyło, więc artysta uosabia uroczystość na płótnie.

Na salę spotkań wybrano Teatr Bolszoj, o czym świadczą boczne skrzynki, duża scena z klasycznymi kolumnami i podniesioną zasłoną.

Praca jest częścią dziedzictwa historycznego kraju i jest wykonana w stylu socrealizmu. Za monumentalne dzieło otrzymał Nagrodę Stalina. Ten żałosny obraz odwiedził 10 wystaw zagranicznych i jest jednym z najbardziej poszukiwanych źródeł historii państwa i malarstwa w ogóle.