Opis obrazu Aleksieja Wenecjanowa «Stodoła»

«Stodołę» ukończył Aleksiej Gawrilowicz Venetsianov w 1822 roku. Obraz ten jest jednym z pierwszych dzieł z gatunku życia codziennego, opisujących życie chłopskie. Specjalnie do pracy na płótnie autor osiadł na prowincji. Artysta codziennie obserwował pomysłową pracę chłopów. Przed nami drewniana szopa, w której przechowywany i mielony jest chleb.

Klepisko to drewniana konstrukcja wypełniona snopami siana do karmienia zwierząt i niedawno zebranego zboża. Światło dociera do stodoły ze wszystkich stron, co swoim ciepłem oświetla chłopów, jedni zaprzęgają wózek do wywożenia zboża z pola, inni przygotowują się do prac polowych lub odpoczynku. Możemy obserwować wnętrze pomieszczenia, artysta delikatnie opisuje gładkie, idealnie ułożone bale, które tworzą ramę konstrukcji.

Na ścianach wieszane są sierpy i warkocze do zbioru. Zaprzęgowe konie stoją na baczność w oczekiwaniu na rozpoczęcie pracy.

Zdjęcie przedstawia duży pokój, oczy nie mogą go w całości uchwycić. Ciągle przechodzimy z jednej sekcji płótna do drugiej, próbując spojrzeć na całą ekspozycję jako całość, jest to dość trudne.

Zbyt wiele postaci i działań jest przedstawionych na płótnie «Stodoła», jest dosłownie nasycone aktywnością. Każdy tutaj jest czymś zajęty, każdy uosabia określony obraz, demonstruje charakter za pomocą gestów i mimiki.

Wieś Safonkovo ​​w prowincji Twer, której mieszkańcy są przedstawieni na płótnie, jest jednym z najcieplejszych i najbardziej serdecznych obrazów autora. Widać, że dogłębnie przestudiował naturę i sposób życia mieszkańców wioski. Są w naturalnych, wygodnych pozycjach. Zamarli tylko na chwilę. Gdy tylko widzowie odwracają wzrok, wydaje się, że będą kontynuować swoją burzliwą działalność.