Opis obrazu Anthony’ego Van Dycka «Kupidyn i Psyche»

Dość dobrze znana mitologiczna opowieść o zjednoczeniu Kupidyna (lub boga miłości Kupidyna) i śmiertelnej dziewczyny Psyche, której później przyznano nieśmiertelność bogów. Wychodząc z pożyczki, rodzice dziewczynki poprosili Kupidyna o poślubienie jej, ale był zafascynowany jej najpiękniejszą urodą i postanowił ją poślubić.

Zabierając ją do bajkowego pięknego zamku, odwiedzał ją tylko w nocy, w całkowitej ciemności, aby nie pokazać swojej twarzy i prawdziwego pochodzenia. Jednak zazdrosne siostry cały czas namawiały ją, by w jakikolwiek sposób spojrzała na męża i upewniła się, że jest jasnowłosym, pięknym młodym mężczyzną i strasznym potworem w postaci strasznego węża.

Dziewczyna uległa perswazji i podstępem zobaczyła twarz ukochanego męża, ale Kupidyn był zdenerwowany tym, co się stało i zostawił żonę samotną w zamku. Psyche bardzo długo szukała sposobu na przeproszenie męża, dopóki nie spotkała bogini Wenus. Wenus nie chciała kontynuacji tego związku między Bogiem a kobietą i dlatego postanowiła oszukać Psyche przez oszustwo.

W swojej kompozycji Van Dyck postanowił pokazać moment, w którym Psyche po długiej rozłące spotyka swojego ukochanego Kupidyna. Kupidyn jest przedstawiony w postaci nagiej blond młodzieży z pięknym ciałem boga Olimpu. Z jego pleców wyrastają śnieżnobiałe anielskie skrzydła.

Kupidyn leci do ukochanej, dotykając dłońmi jej pięknej twarzy. Psyche jest przedstawiona w długim śnie, a obok rozłożonego daru Wenus. Ich czerwono-niebieskie szaty autorka symbolicznie wykorzystuje do rozróżnienia między męskim i żeńskim. Są najjaśniejszymi elementami obrazu, a tło jest bardzo monotonne.

Ciemne drzewa, niezbyt szczegółowe, są wykonane w złotobrązowych odcieniach, dobrze harmonizujących z kolorami ziemi kamieni i chmur, bez zwracania na siebie zbytniej uwagi.