Opis obrazu Arnolda Becklina «Isle of the Dead»

Podstawę tego obrazu stanowią starożytne mity, które opowiadają o ostatnim schronieniu zmarłych bohaterów i tych, których kochali bogowie. Spoczywają na samotnej wyspie, zagubionej przed ludzkimi oczami. Brzegi wyspy obmywają wody podziemnej rzeki o krystalicznie czystej wodzie z lustrzanym odbiciem. Zdjęcie pokazuje, jak przewoźnik transportuje jednego ze zmarłych na miejsce jego wiecznego życia.

Pośrodku wyspy do nieba wznoszą się cyprysy. Zdaniem artystki powinny symbolizować smutek i żałobę towarzyszące każdej śmierci. Podobnie dusza zmarłego unosi się na brzegu łodzi w białych szatach, które tak ostro kontrastują z otaczającym tłem. Samo niebo jest szczelnie zamknięte ciemnymi, czasem ołowianymi chmurami, które w każdej chwili są gotowe spuścić wiele litrów wody.

Z jakiegoś powodu ani łódź, ani siedzący na niej ludzie nie są pokazani w lustrzanej wodzie. Być może w ten sposób artysta udowadnia, że ​​zmarli są całkowicie wymazani ze świata i dlatego nawet wody nie pokazują ich zwykłym śmiertelnikom.

Z jakiegoś powodu wyspa jest zbyt mała. Być może dzieje się tak dlatego, że bohaterów i ulubieńców bogów nie ma tak wielu, że potrzeba dużego obszaru ich miejsca zamieszkania.

Należy zaznaczyć, że reprodukcja pokazana na zdjęciu jest dopiero drugą wersją pracy. W sumie Becklin stworzył pięć różnych wersji «Wyspy Umarłych», różniących się od siebie zestawem kolorów podstawowych (są wersje jaśniejsze, a także «ciepłe»), ale także całą kompozycją. Wyspa w przeważającej części zmienia swój kształt: na jednym z płócien cyprysy «wdrapały się» na dach budynku, z drugiej dom przypomina architekturę romańską, w trzeciej wersji wykute w skale otwory bardziej przypominają krypty plebsu. To samo dotyczy nieba: gdzieś jest ciemno, wściekle; a na drugim płótnie zadowala się porannymi kolorami. Jedynie postać zmarłego pozostaje niezmieniona.