Opis obrazu Borisa Kustodiewa «Kąpiący się»

Obraz Borysa Kustodiewa «Kąpiący się», przechowywany obecnie w Mińsku w Narodowym Muzeum Sztuki Republiki Białorusi, powstał w 1917 roku. W tym czasie artysta cierpiał na nieuleczalną chorobę — guz rdzenia kręgowego — i od tego czasu aż do śmierci był pozbawiony możliwości samodzielnego poruszania się bez pomocy wózka inwalidzkiego. Malarz, mimo ciężkiej choroby, w ostatnich 20 latach życia pogrążył się w pracy, tworząc szereg wybitnych obrazów; w rzeczywistości stanowią one wgląd w niedawną przeszłość, w jaskrawym przeciwieństwie do trudnego środowiska gospodarczego i społecznego w porewolucyjnej Rosji, ogarniętej wojną domową.

W «Kąpiących się» Kustodiew tworzy codzienny szkic życia chłopskiego. Na pierwszym planie płynie niewielka rzeka, w której artystka przedstawia dwie nagie młode kobiety: jedna z nich weszła do wody po pierś, druga stoi nad brzegiem rzeki, wygładzając swoje długie włosy. Z boku, przy drewnianym płocie, odpoczywa kilka kobiet w różnym wieku, inna patrzy w otwór bramy.

Malarz wielokrotnie powracał do tematu «Kąpiących się» w kolejnych latach. Cechą artystyczną jego twórczości w tym okresie jest wizerunek zdrowych i korpulentnych kobiet, dlatego często porównuje się go z malującym w ten sam sposób flamandzkim artystą Rubensem. Ciekawe, że sam Kustodiew nie był pewnym wielbicielem otyłych postaci kobiecych, ale widział w nich tylko tradycyjny ludowy ideał piękna, który starał się przekazać w swoich obrazach.