Opis obrazu Camille Pissarro «Czerwone dachy»

Namalowany w 1877 r., Materiał — płótno, olej, wymiary — 53 x 64 cm. Znajduje się w Musée d’Orsay w Paryżu, Francja

Francuski artysta to wybitny i konsekwentny przedstawiciel impresjonizmu, który w dużej mierze ukształtował ten styl. Jego głównymi tematami są tradycyjne krajobrazy i własna, fantastyczna interpretacja w nich światła i powietrza. Dzieło to należy do okresu, w którym Pissarro w pełni ukształtował się jako malarz.

Pełny tytuł w języku francuskim wyjaśnia, że ​​zimą część wioski Côte de Saint-Denis jest przedstawiona w dzielnicy Pontoise. Chociaż pora roku nie jest tak oczywista, jak na płótnach rosyjskich malarzy, widz może domyślić się z luźnych liści i nagich gałęzi, z przebłysków białego śniegu w trawie na wysokim wzgórzu. Kontrasty ciepła, jakie wytwarza słońce, zmierzające w stronę zachodu słońca — poza obrazem — oraz ogólna kolorystyka obszaru z zimnym niebem, wraz z tynkowanymi śnieżnobiałymi domami, doskonale oddają kolor.

Ciekawe, że takie budynki z czerwonymi dachówkami są całkowicie znanym atrybutem ojczyzny mistrza, ale potrafił je narysować tak jasno i ze szczegółami otoczenia, że ​​nie wszyscy to zauważą. Zwiędłe trawy lub zwiędłe kwiaty przy werandzie lśnią ochrą i pomarańczą, miękkimi przejściami zieleni, czerwono-bordo, żółci, brązu i czerni rozlewają się pod dziwacznymi drzewami wyglądającymi jak ogród i na większych płatach skompresowanych pól w tle. Półprzezroczysta biel łączy się z błękitem nieba, aby oddać szybki bieg chmur. Ogólnie rzecz biorąc, cały obraz żyje, porusza się i oddycha dzięki widocznym w pobliżu uderzeniom ulgi. Ukazuje spojrzenie autora i piękno, które ujrzał w jednej chwili i uwiecznił w wieczności. Na uwagę zasługuje również przemyślana, wieloaspektowa kompozycja i perspektywa.