Opis obrazu Claude Moneta «Waterloo Bridge»

Od 1899 do 1904 roku słynny francuski impresjonista Claude Monet stworzył kolejną serię obrazów, czerpiąc z życia krajobraz londyńskiego mostu Waterloo.

Zgodnie z głównymi założeniami kierownictwa artystycznego, czujnym okiem fotograficznie uchwycił ulotne świty, poranne mgły, chwile słoneczne i pochmurne. Płótna stworzone przez pędzel oddają najsubtelniejsze niuanse nastroju natury, jej zmiennego, kapryśnego charakteru.

Pejzaż Londynu ukazuje się publiczności w mglistych, ale łatwo rozpoznawalnych rysach. Na horyzoncie widnieją fabryczne kominy i budynki przemysłowe, a nad nimi migoczą chmury smogu. Centralną część obrazu przecina główny obiekt, na który zwraca uwagę Monet — łukowy most Waterloo wyrastający z głębi Tamizy. Na planie bliskim powierzchnia wody usiana falami o umiarkowanej sile.

Czasami artysta rysuje pływającą na nim lekką żaglówkę, otoczoną odbitym złotym słońcem. Kiedy luminarz jest w zenicie, zalewa most i rzekę, a ciepłym światłem wrzące życie przemysłowe. We mgle wszystko jest bladofioletowe, urzekające, mieniące się.

Odważnymi, małymi dotknięciami pędzla malarz dzieli się z nami swoimi wrażeniami: podziwem i miłością do obserwowanego nieuchwytnego momentu życia. Bliżej zachodu słońca w pochmurny dzień most jest szczególnie piękny: silny strumień światła przebija się przez gęstość chmur deszczowych i wpada w otwory łukowatych wnęk. Bajeczna, romantyczna scena, której wielki impresjonista nie odważył się przegapić i dała każdemu możliwość podziwiania tej poetyckiej chwili.

Cykl Moneta «Waterloo Bridge» przewiewny, tajemniczy, wręcz magiczny jest żywym dowodem oryginalnego talentu paryskiego artysty.