Opis obrazu Diego Velazqueza «Wenus z lustrem»

Za życia artysty Diego Velazqueza hiszpańska Inkwizycja wywarła ogromny wpływ nie tylko na życie i zwyczaje ludzi, ale także na ich pracę. W tamtych czasach robienie zdjęć nagich ciał było surowo zabronione.

Artysta, który namalował portret nagiego mężczyzny, mógł zostać zesłany na wygnanie, pozbawiony mecenatu kościelnego, a jego obraz spalony lub przemalowany. Podobnie jak wielu innych kreatywnych ludzi, Velazquez nie trzymał się ścisłych ram ustalonych przez władze i stworzył swoje jedyne w swoim rodzaju dzieło «Wenus przed lustrem».

W starożytnej mitologii bogini Wenus uosabiała symbol miłości, a także wzniosłe i piękne piękno kobiety. Na tym płótnie jest przedstawiona w pozycji leżącej na cienkich, powiewających narzutach. Odwrócona plecami do widowni, ma ugięte kolana. W starożytności Wenus była często przedstawiana właśnie w tej perspektywie. Artystka skupiła się na pięknie kobiecego ciała, celowo unikając luksusów draperii i wykluczając biżuterię, taką jak kwiaty i biżuteria.

Drugą postacią na zdjęciu jest Kupidyn, syn bogini. Zamiast łuku i strzały, którymi jak zwykle jest przedstawiany, dziecko podtrzymuje lusterko zwrócone w stronę matki. W odbiciu widać rozmyte rysy twarzy Wiener, spojrzeć jej w oczy. Velazquez celowo przedstawia swoje odbicie jako niepoprawne, większe niż powinno.

Fałdy na prześcieradłach podążają za konturami rzymskiej bogini. Artysta podkreśla w ten sposób jej miękkość i przepych form. Główne kolory kompozycji tła są dość proste — są białe, czerwone i szare, ale krytykom podobał się ten zakres.

Ograniczony dogmatami kościelnymi, Velazquez nie mógł wystawiać swojego zdjęcia na publiczną wystawę. Dlatego przez długi czas była widziana tylko w wąskich kręgach. Dopiero w XIX wieku trafił do Anglii i do dziś znajduje się w National Gallery w Londynie.