Opis obrazu Edgara Degasa «Autoportret»

Przed nami dwa autoportrety wielkiego artysty Edgara Degasa. Po co dwa autoportrety naraz? Tyle, że powstały w różnych latach. W pierwszym autoportrecie Degas jest wciąż młody i niedoświadczony, a wciąż ma wszystko przed sobą i wciąż ma wiele do przejścia i znieść wszystkie trudy losu. Praca nad arcydziełami, rozczarowanie losem oraz w życiu osobistym smutku i zwycięstwa jest wciąż przed nami. Wszystko jest przed nami, dlatego jego twarz jest spokojna i pewna siebie. Ale oczy są strasznie smutne. Ale jednocześnie młody Degas ma już pędzle w dłoniach, co oznacza, że ​​chwalebna ścieżka wielkiego malarza już się rozpoczęła i jest on praktycznie u progu swojej chwały.

A co z drugim autoportretem? Wszystkie te same Degas, ale tylko w średnim wieku. Już inny wygląd, inna postawa. Już nam pokazuje, że stał się bardzo ważną osobą. Robi to z ceremonialnym garniturem i cylindrem w dłoniach. Okazało się dyskretnie i całkiem poprawne strukturalnie. Ale… Spójrz jeszcze raz, stał się jeszcze smutniejszy.

To spojrzenie mówi nam tylko jedno: stał się popularnym, sławnym artystą, nie stał się szczęśliwym człowiekiem. A cały ten szlachetny świecidełko wokół niego to nic innego jak zwykły świecidełko noworoczne — jest dziś i po świętach — w pudełku. Ale jednocześnie widać, że jest już człowiekiem rodzinnym — wydaje wygląd: brodę, godność. Ale w moich rękach nie ma już pędzli. Tylko w swojej pozie i kostiumie mówi nam, że osiągnął dobrobyt i jest to chyba jedyna rzecz, którą udało mu się zdobyć przez wszystkie lata.

Widać, że Edgar Degas nadal jest wobec siebie bezlitosny, pisze o sobie takim, jakim jest, nie daje się oszukać. Chociaż w rzeczywistości jego droga jako twórcy była chyba najbardziej wyrafinowana, a w swoim czasie był dość sławny, a do dziś jest pamiętany i kochany przez koneserów piękna. Te autoportrety są chyba najbardziej nienagannie wykonane i nie dają widzowi iluzji szczęścia artysty.