Opis obrazu Ivana Kramskoya «Portret I. A. Goncharova»

Portret został zamówiony przez P. M. Tretyakova wraz z innymi obrazami przedstawiającymi wybitne postacie kultury rosyjskiej. Podczas pracy nad płótnem artysta rozmawiał z pisarzem na temat obrazu «Chrystus na pustyni», który uderzył pisarza swoją głębią. Na innych swoich portretach Goncharov w średnim wieku wygląda jak opuchnięty, obojętny, łysiejący starzec, co nie daje o nim dokładnego wyobrażenia.

Kramskoy przedstawił go jako zupełnie innego: spokojnego, otyłego, o szerokiej twarzy, ze starannie przystrzyżonymi bokobrodami na twarzy, elegancko ubranego mężczyznę o żywym charakterze. Jego ludzkie, przyjazne jasnoniebieskie oczy przyciągają uwagę. Na płótnie przed nami siedzi imponująco, wylegując się w fotelu, patriarchalny dżentelmen, który kocha swój kraj, cały jego starotestamentowy styl życia, ale jednocześnie szanuje kulturę Zachodu.

Kompozycja obrazu jest osobliwa: pisarz siedzący w fotelu w rozluźnionej pozycji, oparty o plecy, przedstawiony jest na zaciemnionym tle ściany.

Dolna krawędź ramy zakrywa figurę tuż nad kolanami. Postawa i postawa, proste eleganckie ubrania odsłaniają wewnętrzną istotę osoby. Ręce bohatera są realistycznie napisane: jedna ręka leży spokojnie na biodrze, druga jest odwrócona wewnętrzną stroną do góry. Kolorystyka obrazu jest powściągliwa i szlachetna, tylko twarz wyróżnia się jasną plamą.

Wygląd i maniery pisarza odzwierciedlały piętno cech narodowych, tak znakomicie przejawionych w jego powieściach. Mieszanka uduchowienia i samowoli, prostoty i dumy, narodowego sybaryzmu i zmysłowości, wyróżniały osobowość artysty słowa. Tak widział go Kramskoy, pracującego nad wizerunkami pozytywnych bohaterów, które uważał za swoje główne zadanie. Sercem portretu Goncharova jest uczucie współczucia i szacunku dla bohatera, jego duchowego świata, a także wiara w nieograniczoną moc piękna.