Obraz, pełnometrażowy portret Wiery Nikołajewnej Tretyakowej, wykonany w technice olejnej w stylu realizmu. Kobieta ta zajmuje szczególne miejsce w życiu Kramskoya, gdyż będąc niezwykłą osobą, utalentowaną pianistką, była też żoną bliskiego przyjaciela artysty.
Artystka poświęciła tej rodzinie dużo czasu i bardzo szanowała Verę, jej męża i dzieci. Talent Wiery Nikołajewnej zaczął w końcu objawiać się w jej córkach, które miały okazję ćwiczyć. Vera Tretyakova, będąc osobą miłosierną i dobroduszną, poparła opinię męża, że trzeba otwierać szkoły dla biednych dzieci, a istniejące powinny być ściśle kontrolowane i objęte ich autorskim patronatem.
Vera Nikolaevna Tretyakova wniosła wielki wkład w otwarcie Galerii Sztuki Kramskoy, a ponieważ sama była osobą kreatywną, starała się pomóc młodym artystom rozwinąć ich talent. Szczera przyjaźń i wieloletnia znajomość połączyły pianistkę Verę Tretyakovą i wybitnego artystę Kramskoya. Paweł Michajłowicz Trietiakow zamówił portret swojej żony.
Tak więc we wrześniu 1875 roku powstał duży obraz — uroczysty portret pełnej długości, namalowany w imieniu daczy Trietiakowskiej. Należy zaznaczyć, że malowanie portretu zajęło artyście kilka lat, ponieważ pełen twórczych planów dużo podróżował w tym czasie, pracując jednocześnie nad innymi obrazami. Idąc leśną ścieżką, Vera Nikolaevna patrzy bezpośrednio na widza, jej wizerunek wydaje się być bardzo życzliwy i otwarty, jednocześnie odczuwa się potężne usposobienie i rozległość duszy.
Pewne trudności spowodowały oczywiście ruchy Kramskoya, jego przerwy w tworzeniu obrazu, zmieniły się stroje Wiery Nikołajewnej, zmieniły się też krajobrazy, ale w końcu widzimy doskonały portret realistyczny, który został wysoko oceniony przez środowisko artystyczne.
Opis obrazu Ivana Kramskoya «Portret Trietiakowskiej»