Opis obrazu Iwana Aiwazowskiego «Oblężenie Sewastopola»

Jesienią 1854 roku na terenie nadmorskiego miasta Sewastopol rozgrywa się jedno z najbardziej epickich wydarzeń wojny wschodniej. Połączone siły Francji, Wielkiej Brytanii i Turków lądują na północ od Zatoki Sewastopolskiej i próbują szturmem zdobyć miasto.

Bohaterscy obrońcy Sewastopola od wielu miesięcy skutecznie bronią miasta, wykorzystując w tym celu wszystkie dostępne środki. Zatoka Sewastopola jest pełna zatopionych statków. Utrudnia to podejście do miasta od strony morza, ale w całości przedstawia smutny widok, który słynny artysta obserwuje po przybyciu na miejsce działań wojennych. Pod wrażeniem tego, co zobaczył, Aivazovsky rozpoczął pracę nad płótnem, znanym obecnie jako «Oblężenie Sewastopola».

Zdjęcie przedstawia ogromną panoramę miasta, zaczynającą się na północnym krańcu wyspy, a kończąc na latarni morskiej Chersonese i masztach zatopionych statków. Wieczór zapada na oblężone miasto. Większość zdjęcia poświęcona jest wieczornemu niebu, zasłoniętemu przez dym z wystrzałów. Widoczne w oddali zniszczone budynki rozświetlone są wieczornym słońcem, które nadaje całemu obrazowi pewną kruchość i ulotność.

Na pierwszym planie obrazu widzowi przedstawiono pagórkowaty teren, za którym widać morze i przeciwległy brzeg. Kilku jeźdźców porusza się u dołu obrazu. To są Kozacy strzegący schwytanych Francuzów. Okręty alianckie są widoczne w pobliżu przeciwległego brzegu, ostrzeliwując baterie miejskie. Bitwa nie ustępuje ani na minutę, co nie pozwala w pełni cieszyć się idyllą jesiennego wieczoru i nadaje obrazowi niepokoju tkwiącego w wojennych płótnach. Wkrótce nadejdzie noc i stworzy kruchą iluzję spokoju, ale jutro rozpocznie się nowy dzień, którego wynik jest znany tylko Bogu.

Płótno zostało zaprezentowane publiczności po wojnie — w 1859 roku.