Opis obrazu Iwana Argunowa «Umierająca Kleopatra»

«Umierająca Kleopatra» to pierwsza w historii malarstwa rosyjskiego praca poświęcona postaci starożytnej, bogatej w wielkie zwycięstwa i klęski. Obraz przedstawia epizod tragicznej śmierci urzekającej egipskiej królowej.

Według jednej wersji Kleopatra, legendarna piękna i mądra władczyni, dowiedziawszy się, że musi podporządkować się Oktawianowi i zostać więźniem jego tronu, popełniła samobójstwo w swoim buduarze. Śmierć nastąpiła w wyniku ugryzienia jadowitego węża, który sługa wniósł do komór.

Słynna figura została namalowana na nietypowy jak na tamte czasy wizerunek popiersia. Do tej pory tak mocny i niezwykły kąt wykorzystano tylko raz — w pracy «Piotr I na łożu śmierci». Królowa zostaje schwytana w pozycji leżącej z odrzuconą głową. Jej spojrzenie skierowane w górę wyraża cierpienie, gorycz i rozpacz.

Cieliste ciało jest pomalowane delikatnymi, delikatnymi pociągnięciami, które doskonale oddają arystokratyczną bladą, półprzezroczystą skórę. Pod klatką piersiową czaił się podstępny wąż — posłaniec rychłej śmierci. Na ciemnym tle Kleopatra wydaje się promieniować wewnętrznym światłem, wydaje się uduchowiona i nieosiągalna. Jej zadbane loki są pięknie ozdobione perłami i świeżymi kwiatami. Obraz okazał się dopracowany i wzruszający.

Mimo dużej tragedii fabuły, obraz jest bardzo zmysłowy i intymny, nie obcy pewnemu erotyzmowi. Cechy te wskazują na popularny wówczas rokokowy styl malarski. Miękkie, chłodne, harmonijne odcienie, piękny kontrast ciemnego tła i świetlista, delikatna skóra, elegancja i powaga — to wszystko sprawia, że ​​płótno jest atrakcyjne dla oka.

«Umierająca Kleopatra» jest wystawiana w Galerii Trietiakowskiej i jest doskonałym przykładem wczesnej twórczości Iwana Pietrowicza Argunowa. Jego styl artystyczny szybko zyskał nowe cechy, przez co jego kolejne prace bardzo różniły się od tego płótna.