Opis obrazu Iwana Jakowlewicza Bilibina «Czarny jeździec»

Ilustracja Iwana Jakowlewicza Bilibina «Czarny jeździec» do baśni «Wasylisa Piękna» z 1900 roku.

Bajeczne ilustracje autorstwa I. Ya. Bilibin charakteryzują się wzorem i dekoracyjnością. «Czarny jeździec», podobnie jak inne rysunki autora, otoczony jest ornamentami: po bokach przedstawione są mityczne ptaki, poniżej symboliczne drzewa, a powyżej zarysy wewnętrznej powierzchni drzewa z bajecznymi zwierzętami. Ozdoby otaczają ilustrację przedstawiającą, jak rzeźbione listwy obramowują rustykalne okna w starych domach. Rytmiczny wzór jest również obecny na płaszczu jeźdźca.

Ilustrację wypełnia klimat rosyjskiej starożytności z bajki. Tajemnicza i bajeczna postać jeźdźca wyłania się z prawdziwego obrazu natury, symbolizującego noc.

Tworząc obraz, artysta najpierw ustawił perspektywę i objętość, rysując obrazy cienkimi czarnymi liniami. Następnie powstałe kontury wypełniono farbą akwarelową. Tak więc szczegóły rysunków nie połączyły się, ale pozostały wyraźne i jasne na całym płótnie.

Drzewa, krzewy paproci, płaszcz i kolczuga zostały opracowane wystarczająco szczegółowo. Jednocześnie do narysowania twarzy używa się tylko kilku linii i tylko jednego koloru. Na stan emocjonalny bohatera wskazuje pochylenie i kształt głowy, duże, wściekłe oczy oraz przygarbione plecy. Spiczaste rysy twarzy, ostre, nieruchome spojrzenie podkreślają złą wolę jeźdźca. Agresja pochodzi również z celowo jasnego i szczegółowo odwzorowanego otwartego pyska konia z ogromnymi białymi zębami. Jednocześnie pojedyncze oko i spłaszczone uszy wskazują na doświadczany strach.

Pomarańczowy krąg zachodzącego słońca, żółte niebo, poskręcane i połamane drzewa, czarne wizerunki mitycznych ptaków podkreślają niepokój fabuły. Cechy ptaków odbijają się echem w twarzy jeźdźca, zwiększając napięcie.