Opis obrazu Iwana Szyszkina «Autoportret»

Shishkin niejednokrotnie pisał autoportret. Młodsza twórczość artysty pochodzi z 1854 roku. W czasie, gdy namalowano swój pierwszy portret, młody Shukshin był studentem Moskiewskiej Szkoły Architektury, Malarstwa i Rzeźby. W tym czasie pełen sukcesów i w oczekiwaniu na sławę zaprezentował swój portret publiczności.

32 lata później, w 1886 roku, Shishkin ponownie się namalował. Jedyna różnica polega na tym, że teraz nie był zwykłym studentem ze swoimi ambicjami, nieśmiałością i pragnieniem zajęcia swojego miejsca na tym świecie, ale znanym malarzem pejzażystów. Ponadto, gdy Shishkin namalował swój drugi portret, był naukowcem. Utalentowany artysta otrzymał ten tytuł dwadzieścia lat przed namalowaniem obrazu.

Artysta postanowił namalować swój autoportret w 1886 roku, aby publicznie opowiedzieć o sobie. Ciekawy moment: narysował się właśnie w tym momencie swojego życia, kiedy udało mu się w pełni uświadomić sobie tragiczną sytuację. Teraz, po wszystkich wydarzeniach, które miały miejsce w jego życiu, Shishkin modlił się więcej i nie gonił za nadziejami ani swoim szczęściem osobistym. Nie potrzebował tego.

Dlatego postanowił przedstawić się w codziennych, nie wyróżniających się ubraniach. Portret pokazuje, że to mężczyzna, za którego ramionami nie ma najbardziej udanego życia. Doświadczenie i gorycz straty są odczytywane w oczach. Z tego powodu pogląd autora jest wnikliwy i głęboki. Odnosi się wrażenie, że o każdym wie wszystko. Zarys ust autorki ukryty jest przed wścibskimi oczami za szeroką brodą.

Jak krytycy docenili ten autoportret, Shukshin namalował siebie z zamyśleniem i spojrzeniem. Tutaj możesz zobaczyć sposób patrzenia w piękno i wnikania w głąb ludzkiej duszy i myśli. Z drugiej strony portret stara się przekonać i uspokoić osobę.