Opis obrazu Jacquesa Louisa Davida «Belizariusza»

Przepełniony tragedią, smutkiem i ludzką niesprawiedliwością obraz słynnego francuskiego artysty klasycyzmu — «Belizariusza» Jacquesa Louisa Davida został namalowany w oleju w 1781 roku.

Fabuła obrazu jest przepojona smutkiem, sentymentalizmem i współczuciem. Opowiada historię słynnego bizantyjskiego generała Belizariusza, który został oczerniany i usunięty ze służby, skazując go na wędrówkę i ubóstwo. Swoją służbę rozpoczął w Gwardii Cesarskiej jako zwykły żołnierz. Przez cały okres służby przed wybuchem wojny z Persami osiągnął już wysoki stopień dowódcy.

Po wygranej powierzono mu następnie najtrudniejsze bitwy w Afryce w walce z wandalami. Następnie dowódca otrzymał polecenie wypędzenia Gotów z Włoch i ponownie poradził sobie ze wszystkimi przydzielonymi zadaniami. Jednak wojna z Persami została ponownie przywrócona, a Belizariusz został ponownie wysłany do Azji, gdzie zwycięsko zakończył bitwy. Ale Włosi nie uspokoili się i ponownie zaczęli prowokować Bizantyjczyków, jednak cesarz z powodu różnych intryg nakazał mu zawieszenie w interesach na 12 lat, a później rozkazał zaślepić swojego niefortunnego lojalnego sługę. Cały jego majątek został skonfiskowany.

Obraz przedstawia moment zdziwienia przechodzącego wojownika, który rozpoznaje w niewidomym starcu słynnego dowódcę wojskowego poddanego ludzkiej niewdzięczności.

Wyciągnięte ramiona Belizariusza, z rozpaczy, proszą o pomoc i jałmużnę. Błagania o litość rozdzierają duszę, a z serca płyną łzy.

Przewodnikiem nieszczęśnika jest chłopiec siedzący z wyciągniętym hełmem w dłoni. Kobieta składa jałmużnę, a żołnierz w tle, unosząc w zdumieniu dłonie, jest zszokowany nieoczekiwanym spotkaniem z byłym dowódcą. W żałobie wierzy w niesprawiedliwość losu.